Λίγο πριν το σφύριγμα της λήξης του αγώνα, στις 16.58, οι φανατικοί οπαδοί που βρίσκονταν στη θύρα 7 προσπάθησαν να φθάσουν στη θύρα 1, για να αποθεώσουν τους νικητές, καθώς βρίσκονταν δίπλα στον διάδρομο των αποδυτηρίων. Το σκορ, 6-0 έναντι της ΑΕΚ.
Με την ξαφνική μετακίνηση του τόσου μεγάλου αριθμού οπαδών, το κακό, έμοιαζε σχεδόν αναπόφευκτο. Κάποιος από τους προπορευόμενους γλίστρησε στα σκαλοπάτια, παρασύροντας και άλλους, που ήταν ήδη εκεί. Οι υπεύθυνοι δεν είχαν ανοίξει τις πόρτες και όσοι ακολουθούσαν, δε γνώριζαν τι συνέβαινε μπροστά τους, καταπατώντας τους μπροστινούς. Τότε άρχισε να επικρατεί συνωστισμός και ασφυξία, με μόνη διέξοδο κάποιο τουρνικέ, που ξήλωσε η αστυνομία. Οι 19 ξεψύχησαν εκείνη τη στιγμή. Ένας λίγες μέρες αργότερα και ο 21ος, 6 μήνες αργότερα, αφού δεν κατάφερε να ξυπνήσει από το κώμα που βρισκόταν. Άλλοι 54 άνθρωποι, τραυματίστηκαν.
Η πολιτεία δε στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων για άλλη μια φορά, αφού δεν αποδόθηκαν ποτέ οι ευθύνες στους αρμόδιους, δε λήφθηκε ξεκάθαρη θέση και οι οικογένειες, έμειναν στο σκοτάδι. Παρόλο που επιβλήθηκε σε 5 θυρωρούς ποινή φυλάκισης 10 ετών για φόνο εξ αμελείας και βαριές σωματικές βλάβες, τελικά οι κατηγορούμενοι άσκησαν έφεση και αθωώθηκαν.
Για τα επόμενα χρόνια, στα εισιτήρια των ποδοσφαιρικών αγώνων, οι φίλαθλοι πλήρωναν κι ένα ποσοστό, Υπέρ θυμάτων θύρας 7.
Αναμφισβήτητα αποτελεί τη χειρότερη στιγμή και μεγαλύτερη τραγωδία του ελληνικού αθλητισμού, με τα περισσότερα θύματα και τα περισσότερα αναπάντητα ερωτήματα.
Κάθε χρόνο τελείται μνημόσυνο για τα 21 θύματα και σύσσωμος ο αθλητικός κόσμος, εκφράζει τη λύπη του.
«Κάπου ανάμεσα στα σύννεφα και στα αστέρια, υπάρχει ένα μέρος που ζει μέσα από τα όνειρά μας.
Κάπου ανάμεσα στις αναμνήσεις και τα όνειρα, μπορείς να ακούσεις το σιωπηλό χειροκρότημα».
Από το βίντεο της ΠΑΕ Ολυμπιακού
Ηλεκτρονική Εφημερίδα
