Η νόσος Αλτσχάιμερ, η επιδημία του 21ου αιώνα, αποτελεί ένα μείζον ιατρικό, κοινωνικό και οικονομικό πρόβλημα. Οι αιτίες της νόσου δεν είναι συνολικά γνωστές, ωστόσο οι σημαντικότεροι παράγοντες κινδύνου είναι η γενετική προδιάθεση και η αύξηση της ηλικίας, παράγοντες μη τροποποιήσιμοι. Η ερευνητική προσπάθεια, η έγκυρη διάγνωση και ενημέρωση και η ευαισθητοποίηση των πολιτών, είναι συνεχώς όλο και περισσότερα και αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό και θετικό στη σημερινή εποχή.
Η ενημέρωση των πολιτών γίνεται άμεσα, μέσω ημερίδων, σεμιναρίων και άρθρων, ενώ υπάρχει και η έμμεση ενημέρωση, όπως τα ΜΜΕ και η τέχνη. Μάλιστα, το 2015 γυρίστηκε μια εξαιρετική ταινία (StillAlice), η οποία απεικονίζει με ευαισθησία τα προβλήματα ψυχικής υγείας που συνοδεύουν την εμφάνιση της νόσου Αλτσχάιμερ. Η ζωή και οι σχέσεις μιας καθηγήτριας γλωσσολογίας και μητέρας τριών παιδιών, δοκιμάζονται όταν διαγιγνώσκεται με τη νόσο.
Η δρ Άλις Χόουλαντ, πρωταγωνίστρια της ταινίας, αντιλαμβάνεται πως αρχίζει να χάνει σιγά σιγά τη μνήμη της, ξεχνά ακόμα και μικροπράγματα, ανάμεσά τους και λέξεις. Μια καινούρια, μη αναστρέψιμη πραγματικότητα εμφανίζεται, την οποία πρέπει να αντιμετωπίσει. Η ασθένεια την καταβάλλει και σταδιακά αρχίζει να χάνει τον εαυτό της. Μέσα σε όλα αυτά υπογραμμίζεται η αντιπαράθεση με την κόρη της, η οποία αναζητά τις δικές της, αντισυμβατικές διεξόδους.
Στο άλλο άκρο της ζωής, η ασθένεια μας κάνει να μοιάζουμε με βρέφη, έχοντας μόνο τον θάνατο να μας περιμένει, αν όμως κοιτάξουμε πίσω, θα δούμε ότι έχουμε μια όμορφη ζωή γεμάτη εμπειρίες και επιτεύγματα. Το υποστηρικτικό περιβάλλον, η προσωπική θέληση – γιατί όλη μας η ζωή, ειδικά οι δυσκολίες είναι μια μάχη που πρέπει να κερδηθεί – η φροντίδα και η παρέμβαση των γιατρών και των ψυχοθεραπευτών, μπορούν να βοηθήσουν να φανεί το φως στο σκοτεινό τούνελ του καθενός.
Το θετικό για ανίατες ασθένειες όπως η νόσος Αλτσχάιμερ, είναι πως η επιστήμη συνεχώς προχωράει και γίνονται ερευνητικές προσπάθειες συνεχώς, για να βρεθεί μια αποτελεσματική θεραπεία. Επίσης, είναι πολύ σημαντικό ότι συνεργάζονται διαφορετικοί επιστήμονες (γιατροί, ψυχίατροι, ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί) και παρέχουν πλήρη υποστήριξη και φροντίδα στους ασθενείς και τις οικογένειές τους, ώστε όλος αυτός ο αγώνας να μοιράζεται, στοχεύοντας όλοι στην πιο λειτουργική και ποιοτική ζωή του ασθενή.
Από Τσιάκου Χρύσα
Ηλεκτρονική Εφημερίδα
