Η Γουμένισσα είναι χωριό της Κεντρικής Μακεδονίας στην Περιφερειακή Ενότητα Κιλκίς. Απέχει περίπου 70 χιλιόμετρα από τη Θεσσαλονίκη και 20 βόρεια, από τα Γιαννιτσά. Είναι γνωστή για τα κρασιά, τα παραδοσιακά χάλκινα όργανα (Τα Χάλκινα της Γουμένισσας) και τα μετάξια της. Σήμερα, έχει 4.500 κατοίκους και είναι οικονομικό και διοικητικό κέντρο, του ομώνυμου Δήμου.
Η Γουμένισσα κατακτήθηκε από τους Οθωμανούς, το 1387. Κατά τη διάρκεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ήταν με σουλτανικό φιρμάνι (διάταγμα του σουλτάνου), αυτοδιοικούμενη με προνόμια, και οι κάτοικοί της ήταν υποχρεωμένοι να ασχολούνται με τη δημιουργία υφασμάτων, από τα οποία κατασκευάζονταν οι στολές του οθωμανικού στρατού.
Γνώρισε έτσι μεγάλη άνθιση, ιδιαίτερα κατά τον 19ο αιώνα ως εμπορικό, βιοτεχνικό, γεωργικό και θρησκευτικό κέντρο της περιοχής. Η παραγωγή κρασιού την έκανε γνωστή πέρα από τα σύνορα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ιδιαίτερα στην Κεντρική Ευρώπη.
Στην πιο σύγχρονη ιστορία, η Γουμένισσα, κατά διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου -τέλη 1915- γαλλο – βρετανικά στρατεύματα προέλασαν, στην περιοχή της Παιονίας. Οι Γάλλοι έκαναν έδρα τους στο Μακεδονικό Μέτωπο τη Γουμένισσα και τον Μάιο του 1917, ο ελληνικός στρατός στο πλευρό της Αντάντ, νίκησε τα βουλγαρικά στρατεύματα στη Μάχη του Σκρα.
Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Γουμένισσα ήταν υπό γερμανική κατοχή, από τον Απρίλιο του 1941, έως τον Οκτώβριο του 1944. Κατά τη δεκαετία του 1950, ακολούθησε μαζική μετανάστευση στις ΗΠΑ, Καναδά, Αυστραλία, Δυτική Γερμανία, καθώς και εσωτερική μετανάστευση, κυρίως στη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα. Τη δεκαετία του 1980 επετράπη στους πολιτικούς πρόσφυγες του Εμφυλίου Πολέμου να επιστρέψουν.
Η Γουμένισσα αποτελεί μια γραφική κωμόπολη, με αρκετές ομορφιές. 108 σπίτια της, έχουν χαρακτηριστεί, διατηρητέα.
Στη Γουμένισσα, πέρα από φαγητό, καλό κρασί και περιπάτους στα σοκάκια, μπορεί κανείς να απολαύσει και αρκετά αξιοθέατα.
Μερικά εξ αυτών είναι, η κεντρική πλατεία με τα πλατάνια, η βρύση (κτίσμα των Γάλλων στρατιωτών του Α’ Παγκοσμίου πολέμου), το ιστορικό διδακτήριο στο οποίο στεγάζονταν από τον προηγούμενο αιώνα τα Ελληνικά Εκπαιδευτήρια της Γουμένισσας και το οποίο έχει χαρακτηριστεί ιστορικό, διατηρητέο μνημείο. Επίσης, ο Καθεδρικός Ναός του Αγίου Γεωργίου (1864-1869) και κυρίως, το Ιερό Προσκύνημα της Παναγίας με τη βυζαντινή εικόνα της, κειμήλιο του τόπου.
Επιπλέον, οι αποστακτήρες τσίπουρου, οι Λαογραφικές Συλλογές, οι Παραδοσιακοί υδρόμυλοι, η τοποθεσία «Δύο ποτάμια», αλλά και το όρος Πάικο.
Ηλεκτρονική Εφημερίδα
