Η αφασία αποτελεί μία σοβαρή εγκεφαλική διαταραχή, από την οποία πάσχουν πολλοί άνθρωποι. Εμφανίζεται κατά κύριο λόγο στη μέση και μεγαλύτερη ηλικία, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν μπορεί να συμβεί, ακόμη και σε παιδιά. Πολλές φορές εμφανίζεται σαν απόρροια ενός ατυχήματος ή ενός εγκεφαλικού επεισοδίου.
Η αφασία πλήττει τμήματα του εγκεφάλου, που συνδέονται με την ομιλία και τη λεκτική επικοινωνία και συνήθως βρίσκονται στην αριστερή πλευρά του. Συνήθως εμφανίζεται αιφνίδια, όμως κάποιες φορές εξελίσσεται αργά σαν μια νευρολογικά ασθένεια ή σαν τον καρκίνο του εγκεφάλου.
Η συχνότερη αιτία εμφάνισης είναι το εγκεφαλικό επεισόδιο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν μπορεί να προκληθεί εξαιτίας ενός όγκου ή χτυπήματος. Το εγκεφαλικό προκύπτει, όταν ένας θρόμβος αίματος ή μια αιμορραγία διακόπτει την κανονική ροή της αιμάτωσης, σε μέρος του εγκεφάλου. Τα εγκεφαλικά κύτταρα νεκρώνονται, όταν δεν υπόκεινται σε επαρκή αιμάτωση, καθώς το αίμα είναι εκείνο που μεταφέρει οξυγόνο και πολύτιμα θρεπτικά συστατικά στον εγκέφαλο.
Οι τύποι αφασίας που συναντώνται είναι η τύπου Broca, η τύπου Wernicke, η ανομική και η ολική αφασία.
Η λέξη αφασία προέρχεται από το στερητικό α και το φημί (λέγω) κι έτσι εξηγεί τη δυσκολία του προφορικού λόγου. Σε κάποιες περιπτώσεις συναντάται και ο όρος δυσφασία, που αναφέρεται σε δυσκολίες, μικρότερου βαθμού.
Αυτό που πρέπει να κατανοήσει κανείς, είναι πως πρόκειται για σύμπτωμα κι όχι ασθένεια. Σύμπτωμα διαταραχών του εγκεφάλου, όπως αναφέρθηκε παραπάνω.
Οι τρόποι αντιμετώπισης ποικίλουν, ανάλογα με τη μορφή και το είδος της διαταραχής. Σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να χρειαστεί νευροχειρουργική επέμβαση, ωστόσο μέσω των σωστών τεχνικών λογοθεραπείας, συνήθως τα πράγματα μπορούν να βελτιωθούν.
Όταν έχετε μπροστά σας ένα άτομο με αφασία, μπορείτε να χαμηλώσετε τον τόνο της φωνής σας, να χρησιμοποιήσετε απλές λέξεις ή ακόμη και εικόνες ή σχήματα, να μιλήσετε καθαρά και να μη χάσετε την οπτική επαφή μαζί του.
Οι άνθρωποι που αντιλαμβάνονται αυτή τους τη διαταραχή συχνά αισθάνονται ανασφαλείς και ανίκανοι να βρεθούν σε μια συζήτηση ή ακόμη και σε μια εργασία. Αγχώνονται μήπως δεν μπορέσουν να ανταποκριθούν, με αποτέλεσμα, ίσως και να κλείνονται στον εαυτό τους. Αν και ζωή ενός ανθρώπου με αυτή τη διαταραχή είναι πιο ιδιαίτερη και σύνθετη, κάτι τέτοιο δεν υφίσταται, μιας και η αφασία δεν έχει καμία σχέση, με τα επίπεδα νοημοσύνης.
Το περιβάλλον πρέπει να τους ενθαρρύνει και να συμβαδίζει μαζί τους χωρίς προσβολές ή αρνητικά σχόλια, με τους τρόπους που αναφέρθηκαν παραπάνω, διευκολύνοντας έτσι την επικοινωνία.
Ηλεκτρονική Εφημερίδα
