‘’Μες στο ταξίδι είναι η λύπη.Τριγυρίζει τη γη σα βασίλισσα στην άμαξά της, με μια σκέπη απλή χωρίς περιδέραια χρυσά, δαχτυλίδια ή άλλα κοσμήματα μ’ ένα χαμόγελο αδιόρατο μόνο πάνω στα χείλη της. Τα ταξίδια, γνωρίζει, είναι μακρά. Η ζωή είναι σύντομη. Μόλις που πρόφτασα και αντάλλαξα έναν θερμόν, είναι η αλήθεια, ασπασμό με τον ήλιο. Αυτό ήταν όλο.’’, γράφει ο Νικηφόρος Βρεττάκος και προβληματίζει,
Άραγε, πόσες φορές έχει τύχει να ταξιδέψουμε στη ζωή μας, άλλοτε πραγματικά, άλλοτε νοερά; Τα ταξίδια του νου, με αυτά θα ασχοληθούμε στο παρόν άρθρο, η λεγόμενη ‘’φαντασία’’, όπως επισημαίνει και ο σύγχρονος στοχαστής Ιάσων Ευαγγέλου, επουλώνει τις πληγές που προκαλεί η ίδια η πραγματικότητα, αφού πρώτα τα ναρκώσει. Τι θα γινόταν ο άνθρωπος χωρίς αυτήν την δυνατότητα του νου, αλλά και χωρίς την νόηση, ώστε να επανέρχεται στην πραγματικότητα; Η λογική και η φαντασία νοηματοδοτούν την ανθρώπινη ύπαρξη, σίγουρα όμως δεν ταυτίζονται οι σκοποί τους, για αυτό και όταν ικανοποιείται η μία, δυσαρεστείται η άλλη. Τι γίνεται με τους ανθρώπους όμως που ζουν σε μία τόσο πολύβουη και μελαγχολική για εκείνους πραγματικότητα, ώστε να επιθυμούν να βιώνουν ‘’τα ταξίδια’’ του νου πιο συχνά, προσπαθώντας εις μάτην να αποφύγουν την κοινωνική νόρμα και τις απαιτήσεις της; Ο λόγος φυσικά γίνεται για τους τοξικοεξαρτώμενους και το πώς βιώνουν εκείνοι τα δικά τους ταξίδια. Σίγουρα, οι περισσότεροι από εμάς θα έχει τύχει να τους παρεξηγήσουμε, να τους φοβηθούμε, να τους αποκλείσουμε, ή και να αλλάξουμε την καθορισμένη πορεία μας για να αποφύγουμε την διαπροσωπική επαφή μαζί τους. Αυτό που αγνοούμε ωστόσο, είναι ότι εκείνοι φοβούνται περισσότερο από εμάς τους ‘’φυσιολογικούς’’, φοβούνται τη ζωή, τους ανθρώπους, και ποτέ κανείς δεν τους βοήθησε να απαλλαγούν από όλα αυτά τα άγχη, τα οποία αν μη τι άλλο μόνο το νόημα της ζωής δεν εκπροσωπούν.
Όπως επισημαίνει ο Μιχάλης Πιτσιλίδης στο βιβλίο του ‘’Εθισμός και κατάχρηση τοξικών ουσιών’’, τα άτομα που αργότερα γίνονται χρήστες απαγορευμένων ουσιών μπορεί στην παιδική τους ηλικία να μετέρχονταν βία, για αυτούς να ήταν δύσκολη η αυθυπέρβαση, να διέθεταν χαμηλή αυτοεκτίμηση και να παρουσίαζαν ελάχιστο ενδιαφέρον ή αγάπη για την προστασία της ζωής τους. Κάτω από αυτές τις συνθήκες δεν είναι διόλου δυσκολονόητη η επιλογή τους να απαλλαγούν από όλα αυτά τα σύνδρομα, τις σκέψεις, τις συμπεριφορές και τις αρνητικές επιπτώσεις τους, ενισχύοντας τις λειτουργίες του νου με τη χρήση διάφορων οπιοειδών, καταστροφικών για την μετέπειτα πορεία των ατόμων αυτών.
Ένα από τα πολλά αλκαλοειδή που περιέχουν τα οπιοειδή είναι και η μορφίνη, η οποία έλαβε την ονομασία της από τον γνωστό θεό της μυθολογίας, Μορφέα, ειδικό των ονείρων. Τι συμβαίνει όμως στο σώμα των χρηστών την στιγμή της πρώτης επαφής με τις συγκεκριμένες ουσίες; Οι επιστήμονες κάνουν λόγο για έντονη δυσφορία στην αρχή με βασικά χαρακτηριστικά την ναυτία, τον εμετό, το αντίθετο δηλαδή αποτέλεσμα, από αυτό που θα ανέμεναν. Αν λάβουμε υπόψη μας εντούτοις, ότι περισσότεροι από 20.000.000 άνθρωποι στις Ηνωμένες Πολιτείες κατέφυγαν στην αναζήτηση παραισθησιογόνων, ναρκωτικών ουσιών, θα καταλάβουμε ότι το προηγούμενο σύμπτωμα είναι απλώς παροδικό. Ψυχοδιεγερτικές ουσίες, τύπου κοκαΐνης λόγου χάρη, προκαλούν ένα αίσθημα αυτοκυριαρχίας και αυτοεκτίμησης, έντονης ευφορίας, και τεράστιων ψυχικών αποθεμάτων. Το ταξίδι ξεκινά από τη στιγμή που θα πραγματοποιηθεί ενδοφλέβια χρήση ή εισπνοή. Η ουσία από τον εγκέφαλο προχωρεί ταχέως στους υπολοίπους ιστούς.
Ωστόσο, όπως συμβαίνει άλλωστε με όλους τους ανθρώπους, δεν έχουν όλα τα ταξίδια καλή έκβαση. Έτσι και σε αυτές τις περιπτώσεις, δεν βιώνουν όλοι οι τοξικοεξαρτώμενοι ‘’καλά ταξίδια’’, με την έννοια της έκστασης, της απερίγραπτης σιγουριάς και ψυχεδέλειας. Ο όρος ‘’κακά ταξίδια’’ περιγράφει ακριβώς την κατάσταση στην οποία ο χρήστης βιώνει ένα επεισόδιο πανικού, περίπου 24 ωρών. Η δημιουργία αυτής της παρενέργειας δεν δύναται να εξηγηθεί, ούτε να προβλεφθεί, ενώ παράλληλα ομοιάζει με αντίστοιχα ψυχωτικά επεισόδια που βιώνουν άτομα διαγνωσμένα με σχιζοφρένεια.
Κάθε άνθρωπος πραγματοποιεί τα δικά του ταξίδια, ανάλογα βέβαια και με το κοινωνικό πλαίσιο που τον περιβάλλει. Κανένα ταξίδι δεν σχεδιάστηκε χωρίς κόπο, ούτε ήταν εξαρχής επιτυχημένο, και καμία ζωή δεν είναι ανώδυνη, σίγουρα όμως υπάρχουν τρόποι που την καθιστούν πιο υποφερτή. Η αναζήτησή τους αναντίρρητα βρίσκεται στις έμβιες υπάρξεις, όχι στις άψυχα αντικείμενα. Ακούγεται κλισέ, αλλά δεν απέχει από την πραγματικότητα. Πάντα υπάρχουν και άλλες λύσεις, και σίγουρα αυτή δεν είναι η μοναξιά και η εσωστρέφεια. Για αυτό πριν πράξεις, μίλα, συζήτησε, άκου, αναλογίσου τι είδους ευτυχία θες και σχεδίασε το δικό σου ταξίδι με πλοηγό τον χαρακτήρα σου, όχι την μαριχουάνα!
Από Μιστιλόγλου Σπυριδούλα
Ηλεκτρονική Εφημερίδα
