Η απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης πραγματοποιήθηκε στις 26 και 27 Οκτωβρίου 1912, με την είσοδο των ελληνικών στρατευμάτων στην πόλη έπειτα από τις νικηφόρες μάχες των Ελλήνων στα Γιαννιτσά και στο Σαραντάπορο. Νωρίτερα, είχαν απελευθερωθεί άλλες πόλεις της Μακεδονίας, όπως η Κοζάνη.
Στις 20 Οκτωβρίου οι ελληνικές δυνάμεις κάτω από τις εντολές του Βασιλιά Κωνσταντίνου, κατευθύνονταν στη Βόρεια Ήπειρο, προς απελευθέρωση αυτής. Μετά απο έντονη διαφωνία όμως του Ελευθέριου Βενιζέλου με το Βασιλιά, επικράτησε η διαταγή του Πρωθυπουργού και τα ελληνικά στρατεύματα οδηγήθηκαν προς απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, ώστε να προλάβουν την επέλαση των Βουλγάρων, οι οποίοι ενδιαφέρονταν να καταλάβουν την πόλη, προκειμένου να έχουν πρόσβαση στο Αιγαίο.
Μετά τις προαναφερόμενες μάχες τα ελληνικά στρατεύματα κατέλαβαν την πόλη και ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος έκανε θριαμβευτική είσοδο, στη Θεσσαλονίκη.
Αργά το βράδυ της 26ης Οκτωβρίου, ανήμερα του Αγίου Δημητρίου, πολιούχου της Θεσσαλονίκης, ο Βίκτωρ Δούσμανης και ο Ιωάννης Μεταξάς υπέγραψαν από κοινού με τον Ταχσίν το πρωτόκολλο της παράδοσης. Την επομένη, εισήλθαν στην πόλη τμήματα του ελληνικού στρατού. Η Θεσσαλονίκη, η πρωτεύουσα της Μακεδονίας, ήταν πλέον ελεύθερη, σκορπώντας μεγάλη χαρά, σε ολόκληρο τον ελληνισμό. Ο Οθωμανός στρατηγός της Θεσσαλονίκης, Χασάν Ταχσίν Πασάς, παρέδωσε την πόλη στους Έλληνες άνευ όρων και μαζί με 25.000 αιχμαλώτους, με συμφωνία που υπεγράφη στο χωριό Τοψίν (τη σημερινή Γέφυρα Θεσσαλονίκης).
Ηλεκτρονική Εφημερίδα
