Ακούμε πολύ συχνά τελευταία, τον όρο “τοξική” συμπεριφορά. Η φράση που τον ακολουθεί είναι, Τρέξε να γλιτώσεις. Πόσο εύκολο όμως είναι τελικά αυτό;
Όλα εξαρτώνται από το ποιος είναι, ο τοξικός άνθρωπος. Για παράδειγμα, αν πρόκειται για έναν απλά γνωστό, με τον οποίο έχουμε βγει 2-3 φορές και μας δημιούργησε άσχημα συναισθήματα. Στην περίπτωση αυτή, τα πράγματα είναι απλά. Δε χρειάζεται να καταβάλλουμε κάποια ιδιαίτερη προσπάθεια. Το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε, είναι να απομακρυνθούμε. Τι γίνεται όμως όταν πρόκειται για κάποιο πρόσωπο της οικογένειάς μας ή κάποιο συνεργάτη;
Είναι πολύ σημαντικό, να κατανοήσουμε κάτι πολύ συγκεκριμένο. Δεν πρέπει να μας δημιουργεί ενοχή το συναίσθημα πως ένας κοντινός μας άνθρωπος, είναι τοξικός. Δεν του προσάπτουμε κάτι, δεν τον κατηγορούμε και φυσικά, υπάρχει το ενδεχόμενο αυτός που είναι για εμάς τοξικός, για κάποιον άλλο να είναι, η “χαρά της ζωής”. Αρκετοί βέβαια υποστηρίζουν πως οι άνθρωποι γεννιόμαστε με μια αύρα, γύρω μας. Οι φωτεινοί και θετικοί άνθρωποι, είναι σαν να φορούν φωτοστέφανο. Οι δυσάρεστοι και τοξικοί άνθρωποι, έχουν κάτι θολό γύρω τους. Αυτό μπορεί να ισχύει εν μέρει, ιδίως όταν ο άλλος μας δημιουργεί αρνητισμό, χωρίς να κάνει τίποτα κακό.
Όταν το τοξικό άτομο βρίσκεται στον κοντινό μας περίγυρο και είναι σημαντικό για εμάς, είναι δύσκολο να το εγκαταλείψουμε, ενδεχομένως και άσχημο. Αν πρόκειται ας πούμε για γονέα, παιδί, παππούδες. Τι μπορούμε να κάνουμε; Αν η τοξικότητα προκύπτει από δυσάρεστες συμπεριφορές του, καλό θα ήταν να του μιλήσουμε. Να του εκφράσουμε πώς νιώθουμε και τι μας ενοχλεί. Ένας τοξικός άνθρωπος, σχεδόν ποτέ δεν το αντιλαμβάνεται για τον εαυτό του. Αντιθέτως, κατηγορεί τους άλλους. Αν προκύπτει από τη γενικότερη αύρα του ή αυτό που λέμε χημεία, τα πράγματα είναι πιο σύνθετα. Σε οποιαδήποτε περίπτωση, μπορούμε να απομακρυνθούμε, να πάρουμε κάποιες αποστάσεις, να μειώσουμε την επαφή και όχι να φύγουμε.
Η πιο δύσκολη περίπτωση, είναι όταν πρόκειται για κάποιο συνεργάτης μας, που δεν έχουμε αναπτύξει ίσως την ανάλογη οικειότητα για να του μιλήσουμε, αλλά δεν μπορούμε και να τον αποφύγουμε. Στις συντροφικές επίσης σχέσεις, υπάρχουν ιδιαιτερότητες. Εξαρτάται τη μορφή σχέσης που έχουμε με τον άλλον και τις πράξεις του. Στις ερωτικές σχέσεις και ειδικά τις μακροχρόνιες, υπάρχουν στιγμές τοξικότητας και μέχρι ενός σημείου, είναι λογικό. Είθισται να λέμε φύγε, αλλά οφείλουμε να αναλογιστούμε όλες τις παραμέτρους.
Σε γενικότερο πλαίσιο, είναι λίγο δύσκολο να πούμε σε κάποιον τι να κάνει, με τους τοξικούς ανθρώπους. Γιατί η κάθε περίπτωση και οι αντοχές του εκάστοτε ανθρώπου, διαφέρουν. Για παράδειγμα, στην περίπτωση της εργασίας, μπορείς να πεις σε κάποιον με οικονομική ευχέρεια και επιλογές, να φύγει. Δεν ισχύει το ίδιο για κάποιον, που έχει ανάγκη να εργαστεί. Ούτε μπορείς να παροτρύνεις κάποιον να εγκαταλείψει το γονέα ή το παιδί του. Δεν πρέπει επίσης να λησμονούμε πως τα αισθήματα ενδέχεται, να είναι αμοιβαία. Μπορεί και οι ίδιοι να είμαστε, τοξικοί για τον άλλον.
Μερικοί άνθρωποι έχουν την τοξικότητα στο αίμα τους. Και είναι πασιφανές. Υπολογίζουν μόνο τον εαυτό τους, θέλουν να γίνεται μόνο το δικό τους, σε προσβάλλουν, αδιαφορούν για εσένα, είναι ίσως αγενείς, νευρικοί και διάφορα άλλα. Εκεί τα πράγματα, είναι ευδιάκριτα, γιατί έχουν απομακρύνει το περιβάλλον τους, οι συμπεριφορές τους είναι άσχημες και συστηματικές. Υπάρχουν όμως και οι περιπτώσεις που όπως αναφέρθηκε και παραπάνω, χωράει συζήτηση.
Άρα η συζήτηση, ο χρόνος που δίνεις στον εαυτό σου να σκεφτεί και η ψυχραιμία, είναι και σε αυτήν την περίπτωση, σωτήρια. Άλλωστε μπορεί η τοξικότητα να είναι παροδική, μιας και όλοι περνάμε δύσκολες καταστάσεις. Ίσως να προέρχεται και από εμάς τους ίδιους.
Κοστολογείς το άτομο με το οποίο έχεις να κάνεις, σέβεσαι τον εαυτό σου και δε λειτουργείς εγωιστικά.
Ηλεκτρονική Εφημερίδα
