Σπύρος Λάππας: Η κυβέρνηση έπρεπε να προβεί σε ένα αυστηρότερο και μικρότερης διάρκειας lockdown

Δύσκολη η περίοδος που προηγήθηκε εξαιτίας του lockdown και της πανδημίας; Πώς κρίνετε το σχέδιο της κυβέρνησης; Θα λέγατε πως πέτυχε ή απέτυχε;

Η περίοδος που προηγήθηκε, δηλαδή η περίοδος του εφιάλτη της πανδημίας του Covid-19 και των οδυνηρών συνεπειών της σε όλες τις εκφάνσεις της πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής  ζωής της χώρας, ήταν μία αλληλουχία επιτυχών και ανεπιτυχών πολιτικών διαχείρισης από την κυβέρνηση των προβλημάτων που εμφανίστηκαν την περίοδο αυτή. Κατ’ αρχήν η επιτυχής (με τη συμβολή όλων των πολιτικών δυνάμεων και του ελληνικού λαού)διαχείριση του πρώτου κύματος της πανδημίας δημιούργησε την αίσθηση στους κυβερνώντες «ότι τελειώσαμε με επιτυχία την κρίση», και με αίσθημα αλαζονείας, απερισκεψίας και αβελτηρίας και, παρά τις αγωνιώδεις ανησυχίες των ειδικών επιστημόνων, αποφάσισε η κυβέρνηση το «άνοιγμα» στον τουρισμό, αλλά και το άνοιγμά των πάντων,  χωρίς την τήρηση των ελάχιστων υγειονομικών μέτρων και χωρίς την τήρηση των ευρωπαϊκών και διεθνών πρωτοκόλλων. Αποτέλεσμα; Ο εφιάλτης του τρίτου κύματος με 3.000 νεκρούς μόνο τον μήνα Νοέμβριο 2020, και εκατόμβες μέχρι και τον Απρίλιο του 2021. Οι συνέπειες σε αρρώστους, διασωληνωμένους και νεκρούς εφιαλτικές που κατέταξαν τη χώρα μας, από την κορυφή της επιτυχίας του πρώτου κύματος, στα τάρταρα, με δημιουργία αρνητικών απόψεων και γκρίζας διαφήμισης για το σύστημα υγείας και τον τουρισμό του τρέχοντος έτους. Πολλές χώρες εκδίδουν ταξιδιωτικές οδηγίες που κατατάσσουν τη χώρα στη ζώνη αυξημένης επικινδυνότητας, κάτι που ναρκοθετεί την πορεία της τουριστικής οικονομίας. Όμως και οι συνέπειες στην οικονομία τραγικές, που δεν μπορούν να αναλυθούν στο παρόν, σε κάθε περίπτωση όμως  η δυστυχία, η φτώχια, ο πόνος και η εξαθλίωση παραμονεύουν για μεγάλο μέρος των ασθενέστερων κοινωνικών στρωμάτων στη χώρα μας, και αυτό είναι το καμπανάκι που πρέπει να αφυπνίσει πρώτα την κυβέρνηση που φαίνεται να επιμένει να επιδοτεί την ανεργία αντί να ενισχύει την εργασία. Και επειδή στην οικονομία, στο ποδόσφαιρο και στην πολιτική ΟΛΑ κρίνονται από το αποτέλεσμα, ως κατακλείδα στο ερώτημά σας θέτω την ανησυχία ότι η πανδημία είναι ευκαιρία για ελάχιστους και κατάρα για την πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Και οι ευθύνες της Νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης του κ. Μητσοτάκη κολοσσιαίες. Και θα αποδοθούν κάποια στιγμή στο ταμείο της πολιτικής τράπεζας.

Βρισκόμαστε μπροστά στο άνοιγμα της αγοράς, του τουρισμού, της εκπαίδευσης και γενικότερα οδεύουμε ολοταχώς προς την κανονικότητα. Θεωρείτε πως θα έπρεπε ίσως να έχει γίνει νωρίτερα αυτό ή μήπως τώρα, τα βήματα θα έπρεπε να είναι πιο συγκρατημένα;

Η επιτυχία μίας διαχείρισης της κρίσης της πανδημίας και της εν συνεχεία οικονομικής κρίσης, που φαίνεται να επιμένει και να αποκτά μόνιμα χαρακτηριστικά, είναι ακριβώς η ισορροπία και της τήρησης των υγειονομικών πρωτοκόλλων και η δυνατότητα κίνησης της οικονομίας με την τήρηση των πρώτων. Στην Ελλάδα η κυβέρνηση Μητσοτάκη με το κύμα του Φθινοπώρου 2020, βρέθηκε σε κατάσταση vertigo χάνοντας απολύτως τον έλεγχο και στον υγειονομικό τομέα (από παράδειγμα προς μίμηση κατέστη παράδειγμα προς αποφυγήν διεθνώς), αλλά και στο ζήτημα των οικονομικών συνεπειών της πανδημίας. Δε λέω ότι η κυβέρνηση ευθύνεται για τη επέλευση της πανδημίας, όμως η διαχείρισή της με πρόταξη την επικοινωνία και ψεύδη, προκαλεί τεράστια βλάβη και στη δημόσια υγεία και στην οικονομία. Η Ελλάδα ήταν η μοναδική χώρα στην Ευρώπη και τον κόσμο που είχε lockdown συνεχώς και αδιαλείπτως επί έξι μήνες, και παρά το κλείσιμο όλων των δραστηριοτήτων τα κρούσματα, οι διασωληνωμένοι και οι νεκροί αυξάνονταν συνεχώς, κάτι που σηματοδοτούσε ότι η απόφαση ήταν εσφαλμένη. Δε γίνονταν τεστ για ιχνηλάτηση της νόσου, δε λήφθηκε κανένα απολύτως μέτρο περιορισμού της στις πραγματικές εστίες  ανεξέλεγκτης μετάδοσής  της (μέσα μεταφοράς, μεγάλα εργοστάσια, δεν ελαττώθηκε ο αριθμός των μαθητών σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης κλπ. κλπ.), δε λεγόταν η αλήθεια στο λαό, ώστε να έχει μία πραγματική εικόνα και αίσθηση το πραγματικού κινδύνου και γενικά η ευθύνη για ό,τι δεν εξελισσόταν καλά, επιρριπτόταν στους πολίτες και κυρίως στους νέους. Θα έπρεπε να γίνει και στη χώρα μας ό,τι έγινε με επιτυχία σε άλλες χώρες (κυρίως της Ασίας), δηλαδή  lockdown αυστηρότατο τριών εβδομάδων και στη συνέχεια άνοιγμα των δραστηριοτήτων με αυστηρή τήρηση όλων των υγειονομικών πρωτοκόλλων (πως όμως οι πολίτες να τα τηρήσουν απαρέγκλιτα όταν κυβερνητικά στελέχη και ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης παραβίαζαν συστηματικά τα μέτρα τα οποία αξίωναν να τηρούν οι πολίτες και οι νέοι;) και κυρίως με διαρκή τόνωση και ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας (δεν προσλήφθηκε ούτε ένας γιατρός ή υγειονομικός με μόνιμη απασχόληση στο ΕΣΥ!). Πολύ φοβάμαι ότι και φέτος με το άνοιγμα του τουρισμού όπως γίνεται θα υπάρχουν κάποια προβλήματα, σαφώς μικρότερα από εκείνα του 2020, διότι θα αυξάνονται διαρκώς οι εμβολιασμένοι πολίτες, όμως, δυστυχώς, μυαλό δε βάζουν στην κυβέρνηση, και ο φόβος επανάληψης του περσινού ανοίγματος μοιάζει με εφιάλτη. Είθε να είναι μόνο στον ύπνο μας.

Πόσο πιστεύετε θα βοηθήσει ο εμβολιασμός τη χώρα; Είναι ικανός να αποτρέψει ένα ακόμη ισχυρό κύμα πανδημίας; Και αν τελικά το κύμα αυτό είναι αναπόφευκτο, μπορεί να το αντέξει η χώρα σε όλα τα επίπεδα;

Διεθνώς είναι κοινός τόπος ότι το μεγαλύτερο όπλο κατά της πανδημίας (όπως άλλωστε και σε όλες τις επιδημίες) είναι ο εμβολιασμός, κατά το δυνατόν του μεγαλύτερου ποσοστού της κοινωνίας, και αυτός είναι πράγματι ικανός μαζί με όλα τα ιδιαίτερα μέτρα που προτείνουν οι ειδικοί, να συνεχίσουμε να τηρούμε το τείχος προστασίας μας, από την πανδημία. Τρίτο κύμα θα υπάρξει εάν αποτύχει το πρόγραμμα εμβολιασμού, που δυστυχώς, κινείται με τον αραμπά, διότι έχει καθυστερήσει πολύ η παραλαβή εμβολίων και η χρήση τους από τους πολίτες. Εδώ τονίζω ότι ο τρόπος με τον οποίο διαχειρίστηκε την υπόθεση των εμβολίων η ΕΕ είναι τραγικός και αποδεικνύει ότι σε κρίσεις, όπως η κρίση πανδημίας, οι ηγέτες της αποδεικνύονται κατώτεροι των περιστάσεων, και ίσως επιβεβαιώνονται οι πολιτικοί φιλόσοφοι που λένε ότι η ΕΕ έχει ηγέτες οικονομικών γιγάντων, αλλά οι ίδιοι είναι πολιτικοί νάνοι. Εάν αποτύχει ή καθυστερήσει πολύ το πρόγραμμα εμβολιασμού, τότε ασφαλώς οι φόβοι των ειδικών ότι δεν αποκλείουν, αντίθετα το θεωρούν πολύ πιθανό, ένα τρίτο κύμα της πανδημίας θα είναι το τελειωτικό κτύπημα και για το ΕΣΥ(που συνεχίζεται να μην ενισχύεται με μόνιμες προσλήψεις)και για την οικονομία, κάτι που θα αποτελέσει τον Αρμαγεδώνα καταστροφής της χώρας, με τεράστιες ευθύνες της κυβέρνησης ως προς τον τρόπο διαχείρισης και του ΕΣΥ και της οικονομίας. Ανοίγεις τον τουρισμό με αυστηρή, πολύ αυστηρή τήρηση ΟΛΩΝ των υγειονομικών πρωτοκόλλων, ακριβώς για την αποφυγή ενός νέου εφιάλτη. Τι δεν αντιλαμβάνεται ο κ. Μητσοτάκης και  οι σύμβουλοί του; Απάντηση θα πάρουμε όταν και εάν μας έρθει το τρίτο κύμα; Είναι κατώτεροι των περιστάσεων.

Παρατηρείται τεράστια έξαρση βίας και εγκληματικότητας το τελευταίο διάστημα. Βλέπουμε πρωτόγνωρα περιστατικά που θυμίζουν περισσότερο άλλες χώρες του πλανήτη και δεν ήταν τόσο συνηθισμένες για την Ελλάδα. Τι πάει λάθος; Ευθύνεται ίσως και το νομοθετικό σύστημα Δικαιοσύνης της χώρας μας;

Πράγματι η χώρα μας τελευταία ομοιάζει με χώρες όπου ενδημεί η βία  και η εγκληματικότητα, ας μην ονομάσουμε τις χώρες είναι γνωστές και το φαινόμενο αυτό αποδεικνύει ότι ο κ. Μητσοτάκης από τη θέση της αντιπολίτευσης «έπαιξε» πολύ, υποσχέθηκε ότι μία δική του κυβέρνηση θα απαλλάξει τη χώρα από τη βία και την εγκληματικότητα, και τώρα βλέπουμε ότι η δική του κυβέρνηση είναι αυτή που αδυνατεί παντελώς να τις αντιμετωπίσει. Μέρα μεσημέρι δολοφονούνται άνθρωποι στην πόρτα του σπιτιού τους και οι διωκτικές αρχές αδυνατούν να ανακαλύψουν τους δράστες. Ο κ. Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του πληρώνει τώρα τα ψεύδη του, γιατί είναι ψεύδη οι υποσχέσεις του  για απαλλαγή της χώρας από την βία και την εγκληματικότητα, που κτύπησαν κόκκινο, επειδή απλά θα κυβερνά ο ίδιος!!! Το φαινόμενο της εγκληματικότητας είναι σύνθετο και απαιτεί συγκεκριμένη επιστημονική ανάλυση και αντιμετώπιση, και δε λύνεται με «βασκανίες»  και  «προφητείες», κυρίως όμως δε λύνεται όταν προσανατολίζεις τις διωκτικές αρχές κυρίως για δίωξη των πολιτών, κυρίως των νέων, που διαδηλώνουν και διαμαρτύρονται για μέτρα της κυβέρνησης ή για δίωξη των  απόκληρων και αποκλεισμένων  προσφύγων και μεταναστών, ενώ την ίδια ώρα το βαρύ έγκλημα κάνει πάρτι. Το πρόβλημα βεβαίως έχει και άλλες αιτίες, είναι πολύπλευρο και πολυπαραγοντικό, και γι’ αυτό χρειάζεται επιστημονική  τεκμηρίωση από γνώστες της επιστήμης της εγκληματολογίας, με συνδρομή πολλών επιστημονικών ειδικοτήτων (κοινωνιολόγων, ψυχολόγων και ψυχιάτρων κλπ.). Είναι γνωστό  από τα βάθη της ιστορίας του εγκλήματος ότι η ανακοίνωση αυστηροποίησης των ποινών από μόνο του δε σημαίνει τίποτα και οι νομικοί γνωρίζουμε αυτό που έλεγε ο Μοντεσκιέ: «Η αυστηρότητα των νόμων εμποδίζει την εφαρμογή τους», όμως όταν η κυβέρνηση είναι δέσμια της πολιτικής του νόμου και της τάξης (low end order), κάτι που εγκαταλείπεται στη μητρόπολη γέννησής της στις ΗΠΑ, πώς να αντιμετωπίσεις αποτελεσματικά  ένα τόσο δύσκολο και  με πολλές παραμέτρους φαινόμενο; Δεν ευθύνεται το σύστημα ποινών ούτε φυσικά η Δικαιοσύνη για το φαινόμενο της εγκληματικότητας, το ζήτημα είναι πρωτίστως πολιτικό και επιστημονικό και είναι χρέος της κυβέρνησης να αντιμετωπίσει την ασφάλεια των πολιτών με ελευθερία και δημοκρατία. Το θέλει αυτό ή το μπορεί η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη; Η απάντηση είναι όχι και αποδεικνύεται κάθε μέρα με απίστευτες εγκληματικές πράξεις που σοκάρουν την κοινωνία, πλην όμως δεν σοκάρουν την κυβέρνηση. Αυτό είναι το πρόβλημα.

Πώς κρίνετε το νέο εργασιακό νόμο, που προανήγγειλε η κυβέρνηση;

Για το εργασιακό νομοσχέδιο Μητσοτάκη-Χατζηδάκη θα χρειάζονταν μερικές εκατοντάδες σελίδες για να ερμηνευτεί και αναλυθεί, όπως υπό γενική έννοια τονίζεται το εξής: Το νομοσχέδιο επιφέρει την πλήρη αποδόμηση του υφιστάμενου νομοθετικού πλαισίου που διέπει το ατομικό και συλλογικό εργατικό δίκαιο, από το 1982(ν. 1264). Βασική στόχευση του ν/σ είναι η αποδυνάμωση της συλλογικής αυτονομίας και του ρόλου των συνδικαλιστικών οργανώσεων στο πεδίο των σχέσεων εργασίας και η διαφαινόμενη ενίσχυση της ατομικής διαπραγμάτευσης μεταξύ εργαζομένου και εργοδότη, που τονίζω ότι είναι εξ ορισμού και εκ φύσεως ανισομερής, άρα εις βάρος του αδυνάτου, δηλ. του εργαζομένου. Και εξαγγέλθηκε ήδη από την κυβέρνηση ότι η σχετική ρυθμιστική παρέμβαση με το ν/σ αυτό αποτελεί πολιτικό-οικονομικό-κοινωνική επιλογή ενός μοντέλου αναδιάρθρωσης  των εργασιακών σχέσεων και ανάπτυξης της οικονομίας, τελείως διαφορετικό από ό,τι ίσχυε τις τελευταίες δεκαετίες(μάλιστα συνδυάζεται και με το Ταμείο Ανάκαμψης, άλλη καταστροφή των μικρών και αδυνάτων, που μαζί με το εργασιακό ν/σ  θα οδηγήσει σε εργασιακό περιβάλλον που ίσχυε πριν την μεταπολίτευση, με πλήρη αποδόμηση του εργατικού δικαίου στη χώρα μας).

Το ν/σ μας επιστρέφει στις αρχές του 19ου αιώνα και στην Αγγλία, όταν εγκαταλείπονταν οι ατομικές και υιοθετούνταν οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας, επιδιώκει την πλήρη αποδυνάμωση των συνδικαλιστικών οργανώσεων, καταργεί τον ΣΕΠΕ και προσβάλλει βαρύτατα την  συνταγματικά κατοχυρωμένη συνδικαλιστική ελευθερία(άρθρο 23 παρ. 1 Σ), ενώ  θα προκαλέσει και πάλι μαζική φυγή των νέων επιστημόνων μας στην αλλοδαπή για αξιοπρεπή εργασία  και μισθό ενισχύοντας το φαινόμενο του brain drain, και όπως σκωπτικά αναφέρει ο γελοιογράφος Αλτάν: «Η ανεργία των νέων αυξήθηκε. Μα τι διάολο ρε γαμώ το, δε γυρνάνε ποτέ». Εν κατακλείδι είναι ένα ν/σ που αποπνέει τις πιο ιδεοληπτικές νεοφιλελεύθερες εμμονές και εγκαθιστά στη χώρα με διάρκεια, καθεστώς ανισότητας και αδικίας. Και η αδικία δεν μπορεί να γίνει άλλο ανεκτή, γιατί εάν αυτή γίνεται κάπου και για κάποιους, η Δικαιοσύνη προσβάλλεται παντού και για όλους. Η νύχτα που απλώνουν Μητσοτάκης-Χατζηδάκης πρέπει να φύγει. Είναι εθνική επιταγή!!!

Η πόλη σας δέχθηκε ένα ισχυρό πλήγμα πριν από αρκετούς μήνες, μεσω μιας κακοκαιρίας που είχε ως απολογισμό ένα νεκρό και πολλές υλικες και φυσικές καταστροφές. Θα ήθελα να ρωτήσω αν αρχικά το σχέδιο της κυβέρνησης για στήριξη των πληγέντων σας βρήκε σύμφωνο και αν υπάρχουν ακόμη συμπολίτες σας, που δεν έχουν ορθοποδήσει απόλυτα.

Ο Δήμος Καρδίτσας και η Περιφέρεια Θεσσαλίας διοικούνται από τους εκλεκτούς της ΝΔ και της κυβέρνησης, έχουν εκλεγεί με θηριώδη ποσοστά και μία βροχόπτωση 15 ωρών (πόσες φορές έχει ξαναγίνει αυτό στο διάβα των δεκαετιών στην περιοχή μας) ήταν αρκετό για να μετατραπεί το κέντρο της πόλης  και οι αγροτικές καλλιέργειες σε απέραντη λίμνη, και κάτω από τόνους λάσπης να θαφτούν όνειρα, ελπίδες, κόποι και θυσίες μίας ζωής. Κυρίως όμως να ταφούν η αξιοπιστία και η ικανότητα των αρμοδίων να προστατέψουν τις ζωές και την περιουσία των δημοτών, των επαγγελματιών και αγροτών. Οι φράσεις που γράφτηκαν στον τύπο ότι η πόλη και ο Νομός  έγιναν «κόλαση του Δάντη» ή «εικόνες αποκάλυψης» δεν μπορούν να αποδώσουν και να αποτυπώσουν το μέγεθος της καταστροφής, του πόνου, της απελπισίας, αλλά και της οργής και της αγανάκτησης για την εκκωφαντική σιωπή και απουσία ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΡΜΟΔΙΩΝ, του κρατικού μηχανισμού, της περιφέρειας, του δήμου. Αποδείχθηκε η διαχρονική απουσία κάθε προστατευτικού αντιπλημμυρικού δικτύου, ικανού να προστατέψει αποτελεσματικά την υγεία, τη ζωή και τις περιουσίες των πολιτών. Η Πόλη και ο Νομός της Καρδίτσας θα ορθοποδήσει μετά την παρέλευση ετών και αυτό γιατί οι ενισχύσεις ήταν ελάχιστες, ιδίως για τους επαγγελματίες και καταστηματάρχες του κέντρου της Πόλης που καταστράφηκαν ολοσχερώς, δόθηκαν χωρίς καμία διαφάνεια, αξιοπιστία και φερεγγυότητα (υπάρχουν πάμπολλοι καταστραμμένοι που μέχρι σήμερα δεν έχουν λάβει καμία αποζημίωση) και γενικά επικράτησε εν πολλοίς και πάλι η πελατειακή λογική και το «παζάρεμα» των αποζημιώσεων. Όμως δε μηδενίζουμε τις ενισχύσεις, σε ένα ποσοστό δόθηκαν γρήγορα, όμως ήταν γλίσχρες  και αδύναμες να αντιστρέψουν την καταστροφή μίας οικονομίας, όταν το κέντρο της Πόλης, εν έτει 2021 είχε μετατραπεί σε λίμνη και επί μέρες οι «αρμόδιοι και οι υπεύθυνοι» έλαμψαν με την απουσία τους. Η Πόλη και ο Νομός της Καρδίτσας δυστυχώς διοικούνται από μετριότατα «μεγέθη» που χωρίς φαντασία, έμπνευση, θέληση και αποφασιστικότητα  να διεκδικήσουν όσα δικαιούνται, βαδίζει μοιρολατρικά στη φτώχια και την απελπισία. Μακάρι το μέλλον να μας διαψεύσει, όμως όσα ζήσαμε και όσα παρατηρούμε ακόμα και σήμερα μοιάζουν με εφιάλτη, «αφού συνεχίζεται το ατέλειωτο μοιρολόϊ το κάμπου». Και δεν το αξίζει αυτό η Καρδίτσα. Κρίμα!

Leave a Comment