Η υγεία δεν εξισώνεται με την απουσία νόσου, αλλά αντίθετα, νοείται ως το αποτέλεσμα αλληλεπίδρασης βιολογικών, ψυχολογικών και κοινωνικών παραγόντων. Έτσι λοιπόν, τίθενται και οι βασικοί πυλώνες παροχής υπηρεσιών στο σύστημα υγείας, ενώ παράλληλα υπογραμμίζεται η αξία της υγείας και η αναγκαιότητα για εύκολη πρόσβαση, από οποιοδήποτε άτομο, στις αναγκαίες υπηρεσίες.
Η ψυχική υγεία, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, συνδέεται άρρηκτα με την επιτυχή αντιμετώπιση προβλημάτων ζωής, με την παραγωγικότητα και την ενεργή συμμετοχή στο κοινωνικό περιβάλλον. Ο καθένας μπορεί να αντιμετωπίσει κάποιο πρόβλημα ψυχικής υγείας κατά τη διάρκεια της ζωής του, αλλά το πόσο οδυνηρά θα βιωθεί η ψυχική νόσος εξαρτάται, μεταξύ άλλων, από την προσωπικότητα του ατόμου, το περιβάλλον του και τη δυνατότητα πρόσβασης σε υποστηρικτικές υπηρεσίες. Οι εσωτερικοί πόροι και τα ψυχικά αποθέματα ενός ατόμου, το καθιστούν ικανό να αντιμετωπίζει τις αντιξοότητες της ζωής και να αναπροσαρμόζεται στις νέες συνθήκες, με μία αίσθηση ισορροπίας.
Πόσο όμως μπορεί κανείς να είναι ψυχικά υγιής ή να αντιμετωπίσει μία ψυχική διαταραχή, σε μία μακρά περίοδο κρίσης;
Η αξία της υγείας τέθηκε στο προσκήνιο κατά τη διάρκεια των απαιτητικών, αλλά και πρωτόγνωρων συνθηκών υγειονομικής κρίσης, ενώ παράλληλα η κρίση της πανδημίας αφήνει το αποτύπωμά της, αναδεικνύοντας το πόσο δύσκολο είναι το κάθε άτομο ξεχωριστά, αλλά και ολόκληρες κοινωνίες να διαχειριστούν την απειλή, της φυσικής εξόντωσης. Ο κατ’ οίκον περιορισμός, η διακοπή βασικών εργασιών και δραστηριοτήτων και ο αποκλεισμός της κοινωνικής συναναστροφής, συνεπάγεται παύση της κανονικότητας. Το άγχος, ο φόβος και η θλίψη κυριαρχούν σε τέτοιες συνθήκες κι έτσι ολόκληρες κοινωνίες εξαναγκάζονται να αναπροσαρμόσουν όλη τη λειτουργία τους, υιοθετώντας πρακτικές «εξ’ αποστάσεως». Τέτοιες πρακτικές, ενώ από τη μία γεφυρώνουν την απόσταση μεταξύ ατόμου και υπηρεσιών από την άλλη, υπονομεύουν το αίσθημα του «ανήκειν» στο κοινωνικό σύνολο. Έτσι λοιπόν, τα άτομα περιορίζονται σε στενό κύκλο ο οποίος, ουκ ολίγες φορές, παρουσιάζει στοιχεία κακοποίησης και παραμέλησης, γεγονός το οποίο αυξάνει την ευαλωτότητα, μελών της οικογένειας.
Επιπροσθέτως και σε ότι αφορά τον ελλαδικό χώρο, η επίδραση της πανδημίας εντάθηκε από αλλεπάλληλες φυσικές καταστροφές, που έπληξαν ριζικά την καθημερινότητα και την ακεραιότητα μεγάλου μέρους του πληθυσμού. Σε όλες αυτές τις προκλήσεις κλήθηκε να ανταποκριθεί ο κρατικός μηχανισμός με δράσεις παρέμβασης, αποκατάστασης και προαγωγής υγείας.
Από “Το Χαμόγελο του Παιδιού”
Ηλεκτρονική Εφημερίδα
