Το Μεταξοχώρι αποτελεί, χωριό του νομού Λάρισας, χτισμένο στους πρόποδες του Κισσάβου. Βρίσκεται σε υψόμετρο περίπου 330 μέτρων, ενώ παλιά ονομαζόταν Ρέτσιανη. Το 1927 μετονομάστηκε σε Μελίσσι και το 1929 σε Μεταξοχώρι.
Στο Μεταξοχώρι, δεσπόζουν τα μεγάλα πέτρινα σπίτια, όπου δε φιλοξενούσαν μόνο τις οικογένειες, αλλά και τους μεταξοσκώληκες, προσφέροντάς τους, το ιδανικό περιβάλλον, για να αναπτυχθούν.
Το Μεταξοχώρι γνώρισε οικονομική ακμή στα μέσα του 17ου αιώνα, στα μέσα του 18ου αιώνα και στα μέσα του 19ου αιώρο
Το εύφορο έδαφος, η πλούσια παραγωγή βαμβακιού και η παραγωγή μεταξιού υπήρξαν, οι βασικότεροι παράγοντες, που αργότερα ώθησαν την ανάπτυξη βιοτεχνίας ύφανσης μεταξωτών, βαμβακερών και μαντηλιών, αλλά και του εμπορίου των κόκκινων νημάτων στις χώρες της Ευρώπης, μετά τη διάλυση του συνεταιρισμού των Αμπελακίων.
Στις μέρες μας, επικρατεί η δενδροκαλλιέργεια. Η καλλιεργήσιμη περιοχή του Μεταξοχωρίου φτάνει τα 3.000 στρέμματα, όπου καλλιεργούνται κυρίως μήλα, κεράσια, φουντούκια, ελιές, ροδάκινα, βύσσινα και σύκα.
Η αναβίωση του χωριού ξεκίνησε το 1969 όταν έφτασε εκεί ο Μποστ, κυνηγημένος από τη δικτατορία και αναστήλωσε το σπίτι του Καρπέτη, χτισμένο το 1890, όπου ανήκε στη σύζυγό του.
Μέσα και γύρω από το Μεταξοχώρι, υπάρχουν 12 εκκλησίες. Ξεχωρίζει ο Άγιος Νικόλαος με τον ασημένιο τρούλο και το παρεκκλήσι του Αγίου Χαραλάμπους, καθώς και η Αγία Παρασκευή. Επίσης, το εσωτερικό του μοναστηριού των Εισοδίων της Θεοτόκου, χτισμένο τον 18ο αιώνα, εντός του οικισμού.
Χαρακτηριστικό είναι και το ξωκλήσι του Προφήτη Ηλία, που χτίστηκε στα μέσα του 17ου αιώνα και είναι μέσα στα πλατάνια και τα νερά. Άλλα σημαντικά αξιοθέατα είναι, το παλιό Παρθεναγωγείο που μετατράπηκε σε Πολιτιστικό Κέντρο, αλλά και η περίφημη «γκαβτζιά», το ψηλό δέντρο που έχει φυτρώσει μέσα στο βράχο, στο σημείο που όπως λέγεται, ανέβηκε για να μιλήσει στους κατοίκους ο Κοσμάς ο Αιτωλός, το 1765. Ακόμη, το μεταβυζαντινό υδραγωγείο από το οποίο έχουν απομείνει, 8 καμάρες.
Ηλεκτρονική Εφημερίδα
