Ο Γραμματέας του Κινήματος Αλλαγής Μανώλης Χριστοδουλάκης, σε μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη

Ο Μανώλης Χριστοδουλάκης γεννήθηκε στις 11 Μαρτίου του 1991 στην Αθήνα και από νεαρή ηλικία μπήκε μέσα του το μικρόβιο της πολιτικής. Σπούδασε στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο στο τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών, από όπου αποφοίτησε το 2013 ως αριστούχος, με βαθμό 9.12, ενώ το 2014 απέκτησε το μεταπτυχιακό του στο London School of Economics στις πολιτικές Επιστήμες και στην Πολιτική Οικονομία. Σήμερα είναι υποψήφιος Διδάκτωρ στη Βιοϊατρική Τεχνολογία και τις Ηλεκτρονικές Υπηρεσίες Υγείας στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Διετέλεσε υπεύθυνος Τομέα Έργων της Datamed SA, στην οποία συνεχίζει να εργάζεται από το 2015 και αποτελεί μέρος του Συμβουλίου της. Ταυτόχρονα ήταν Επισκέπτης Καθηγητής του Τμήματος «Κλινική Παιδιατρική και Νοσηλευτική Έρευνα» στο μάθημα «Πληροφορική Υγείας», στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο. Υπήρξε  μέλος Δ.Σ. του Φοιτητικού Συλλόγου Ηλεκτρολόγων Μηχανικών ΕΜΠ και εκπρόσωπος στη Γενική Συνέλευση Τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών ΕΜΠ και μετέπειτα Γραμματέας της ΠΑΣΠ ΕΜΠ. Μετά τη λήψη  του μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών του, υπήρξε μέλος του Τομέα Παιδείας του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και από το 2018 είναι Γραμματέας της Κ.Π.Ε. του Κινήματος Αλλαγής. Ο Μανώλης Χριστοδουλάκης έχει καταφέρει να είναι ο νεότερος γραμματέας σε κοινοβουλευτικό κόμμα , αλλά και ο νεότερος γραμματέας σε σοσιαλδημοκρατικό κόμμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η πορεία του και η συνεισφορά του ως Γραμματέας της παράταξής του παρά το νεαρό της ηλικίας του, επιβεβαιώθηκε τον περασμένο Απρίλιο με την επανεκλογή του, με ποσοστό μάλιστα 62%.

Πότε ξεκίνησε η ενασχόλησή σας με την πολιτική? Παίζει σημαντικό ρόλο σε αυτό αν κάποιος προέρχεται από πολιτική, ή πολιτικοποιημένη οικογένεια;

Η ευαισθησία μου για τα κοινά, το ενδιαφέρον μου για συμμετοχή και διαμόρφωση γνώμης ξεκίνησε απ’ όταν θυμάμαι τον εαυτό μου. Η ενεργή μου ενασχόληση ωστόσο ξεκίνησε από τα φοιτητικά μου χρόνια μέσα από τη δραστηριοποίηση μου στην ΠΑΣΠ του ΕΜΠ. Το να προέρχεται κάποιος από πολιτική οικογένεια δεν είναι ούτε αναγκαία αλλά ούτε ικανή συνθήκη για τη μετέπειτα ενασχόληση του με τη πολιτική και τα κοινά. Το να προέρχεται όμως κάποιος από πολιτικοποιημένη οικογένεια, εκτιμώ ότι αναμφισβήτητα παίζει σημαντικό ρόλο καθώς διαμορφώνει τα ακούσματα και τα ερείσματα του καθώς μεγαλώνει, τη νοοτροπία και την συνολική του αντίληψη για τον κοινωνικό του περίγυρο. Διαμορφώνει ευαισθησίες, θέτει στόχους, τον εμπνέει να βάλει το δικό του λιθαράκι όταν θα μεγαλώσει. Η κατεύθυνση στην οποία αυτό το λιθαράκι θα μπει είναι στο χέρι του καθενός.

Υπήρξατε προσωπική επιλογή της προέδρου του κόμματος κ. Γεννηματά για τη θέση του Γραμματέα της παράταξής σας. Είστε πολύ νέος και ίσως κάποιοι να απόρησαν ή και να διαφώνησαν. Δεχτήκατε αμφισβήτηση;

Όταν ανακοινώθηκε στο Πολιτικό Συμβούλιο και στη συνέχεια εγκρίθηκε από την Κεντρική Επιτροπή, η πρόταση της Φ. Γεννηματά για το πρόσωπο μου, δε με ήξερε κανείς. Ναι, υπήρξε αμφισβήτηση η οποία μάλιστα ως μια συσχέτιση του νεαρού της ηλικία μου -ήμουν τότε 27 χρονών, και δεν είχε μέχρι πρότινος υπάρξει άλλος γραμματέας κοινοβουλευτικού κόμματος σε τέτοια ηλικία- με το μεγάλο βάρος των απαιτήσεων που συνοδεύει η θέση του γραμματέα ενός κόμματος, θα μπορούσε κανείς να πει ότι ήταν κάτι το αναμενόμενο. Είμαι της άποψης ότι ο σεβασμός κερδίζεται και δεν επιβάλλεται λόγω της εκάστοτε θεσμικής ιδιότητας που κάποιος φέρει. Και αυτό προσπάθησα και προσπαθώ να κάνω μέσα από τη δουλειά μου.

Πόσο σκληρή δουλειά χρειάστηκε να καταβληθεί από μέρους σας το προηγούμενο διάστημα, έχοντας να αντιμετωπίσετε 4 εκλογικές αναμετρήσεις;

Θα μπορούσα να πω αστειευόμενος, «ας απαντήσουν οι συνεργάτες μου στην ερώτηση αυτή». Δεν ήταν μόνο οι εκλογές. Ξεκινήσαμε ουσιαστικά να φτιάξουμε ένα νέο κόμμα από την αρχή: Συγκροτήσαμε τις πρώτες μας οργανώσεις, τους τομείς πολιτικής, δουλέψαμε για τους συνδυασμούς μας στους δήμους και τις περιφέρειες της χώρας, επιχειρώντας ειδικά στον δεύτερο βαθμό της τοπικής αυτοδιοίκησης μια στενή συνεργασία των παρατάξεων μας με το κόμμα, προχωρήσαμε σε έκτακτες συνεδριακές διαδικασίες για την ενιαία λειτουργία και την εκλογή των κεντρικών συλλογικών μας οργάνων καταρτίσαμε σε όλη την Ελλάδα τα ψηφοδέλτια μας για τις εθνικές εκλογές και τις ευρωεκλογές, αλλά το σημαντικότερο, προσπαθήσαμε να φτάσουμε σε κάθε γωνιά όλης της Ελλάδας, σε όσους περισσότερους δήμους μπορούσαμε, να μιλήσουμε με την βάση μας. Ναι η δουλειά ήταν και είναι σκληρή, αλλά δε μας τρομάζει.

Έχοντας υπάρξει φοιτητής και μάλιστα ενεργός πολιτικά, πώς αξιολογείτε την κατάσταση στα ελληνικά πανεπιστήμια και ποια είναι η θέση σας απέναντι στο ζήτημα του ασύλου;

Η αλήθεια είναι ότι έχω όντως αρκετά πρόσφατη την αποφοίτηση μου από το ΕΜΠ και αν μπορούσα να συμπυκνώσω σε μια πρόταση την εικόνα που αποκόμισα για το ελληνικό πανεπιστήμιο, αυτή είναι η αναντιστοιχία ανάμεσα στην πολύ υψηλή ποιότητα του ανθρώπινου δυναμικού – καθηγητικού, διοικητικού και σπουδαστικού – σε σχέση με την ποιότητα των υποδομών και την συχνά απαρχαιωμένη αντίληψη απομόνωσης των ακαδημαϊκών ιδρυμάτων από την κοινωνία και την ενεργή παραγωγική διαδικασία.

Στο Ελληνικό πανεπιστήμιο υπάρχουν δυνατότητες που σε συνδυασμό με την απαιτούμενη πολιτική κατεύθυνση και βούληση, μπορούν να οδηγήσουν σε μια ισχυρή ακαδημαϊκή αναγνώριση των ελληνικών Πανεπιστημίων, διεθνώς. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι αυτή η αναγνώριση να συνοδευτεί από μια αντίστοιχη επιστημονική και τεχνολογική πρόοδο που θα καταστήσει εφικτή την αξιοποίηση του παραγόμενου ανθρώπινου δυναμικού εντός των συνόρων μας.

Όσον αφορά το θέμα του ασύλου, νομίζω πως οποιοσδήποτε λογικός άνθρωπος σήμερα, απεκδυόμενος πιθανές ιδεοληψίες του παρελθόντος, αντιλαμβάνεται τη διάκριση ανάμεσα στην προστασία της ακαδημαϊκής ελευθερίας, της επιστήμης και της έρευνας, και στην αποτύπωση περιφραγμένων χώρων ανομίας στην οποία ισχύουν «αυτοδιαχειριζόμενα» δικαιϊκά συστήματα.

Το Ελληνικό Κοινοβούλιο έχει στο παρελθόν ψηφίσει, και μάλιστα με ευρεία πλειοψηφία, θεσμικό πλαίσιο που θωρακίζει την αντίληψη αυτή. Θα μπορούσε να το επαναλάβει, ως μέσο για τον εκσυγχρονισμό της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Όχι να το επαναλάβει ως επικοινωνιακό πυροτέχνημα και σίγουρα όχι θεωρώντας πως τυχόν επίλυση του θέματος του ασύλου λύνει ξαφνικά όλα τα προβλήματα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στη χώρα μας.

Θεωρείτε πως το Κίνημα Αλλαγής μπορεί να φέρει την αλλαγή που χρειάζεται η χώρα;

Δυστυχώς ή ευτυχώς, έχουν παρέλθει οι εποχές στις οποίες μπορεί κάποιος από τη μία στιγμή στην άλλη να κάνει θαύματα, πόσο μάλλον να τα υποσχεθεί. Το Κίνημα Αλλαγής συνδυάζει δύο βασικούς πυλώνες πολιτικής που μπορούν να εγγυηθούν ότι η χώρα θα μπει σε αναπτυξιακή τροχιά, που είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την οικονομική της αυτοτέλεια, μέσω της παραγωγής νέου πλούτου. Παράλληλα, η κατεύθυνση αξιοποίησης του πλούτου αυτού θα είναι προς όφελος αυτών που το έχουν περισσότερο ανάγκη και έχουν πληγεί μέσα στην κρίση.

Αυτό σε αντίθεση με την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ που δαιμονοποιεί την ιδιωτική πρωτοβουλία και οποιαδήποτε αναπτυξιακή κατεύθυνση, πλήττοντας βάναυσα τους νέους επιστήμονες, τους ελεύθερους επαγγελματίες, τους μικρομεσαίους και τους αγρότες. Αλλά και απέναντι στην πολιτική της ΝΔ, η οποία μιλάει μεν για ανάπτυξη, αλλά χωρίς κανένα σχέδιο για το πώς αυτή θα εγγυηθεί ένα σοβαρό κοινωνικό κράτος, δομές πρόνοιας, προστασίας των εργαζομένων και στήριξης των χαμηλών κοινωνικών στρωμάτων. Το ζητούμενο βέβαια δεν είναι μόνο το πολιτικό σου πλαίσιο, ως θεωρητικό ιδεολογικό μοντέλο, αλλά πολύ περισσότερο το πώς αυτό τοποθετείται σήμερα στον πολιτικό χάρτη. Ακριβώς για αυτό το λόγο, το έχουμε κάνει σαφές: Το Κίνημα Αλλαγής, με την εντολή που πήρε από τον ελληνικό λαό, θα ασκήσει υπεύθυνη, δυναμική αλλά και παραγωγική αντιπολίτευση με προτάσεις και αντιπροτάσεις, ακριβώς στην κατεύθυνση αυτή.

Τελικά….Κίνημα Αλλαγής, ΠΑΣΟΚ ή και τα δύο;

Το ΠΑΣΟΚ έχει μία πολύ μεγάλη ιστορία που έχει καταγραφεί στην πολιτική του διαδρομή στη Μεταπολίτευση. Είμαστε περήφανοι για αυτή, όχι μόνο με όρους θυμικού και συναισθηματισμού, αλλά για την πολιτική ουσία της προσφοράς και της συνεισφοράς του στην αλλαγή ιστορικής σελίδας για την ελληνική κοινωνία. Το ΠΑΣΟΚ είναι ο βασικός κορμός του Κινήματος Αλλαγής, είναι ο πυλώνας που καθορίζει τη διαδρομή μας, τις αρχές και τις αξίες μας, το ριζοσπαστισμό με τον οποίο οφείλει να πορευτεί σήμερα το Κίνημα Αλλαγής. Όχι για να αντιγράψει συνταγές του παρελθόντος, αλλά πολύ περισσότερο για να παράγει νέο πολιτικό αφήγημα εξίσου ριζοσπαστικό και καινοτόμο, αλλά για τη σύγχρονη εποχή. Δεν μπορούμε να προχωρήσουμε χωρίς το ΠΑΣΟΚ, αλλά δεν μπορούμε να προχωρήσουμε και μόνο με αυτό. Το μόνο σίγουρο όμως, είναι ότι θα προχωρήσουμε.

Από Γιαννέλου Μαρία

Leave a Comment