Επιστροφή στην κανονικότητα: Εύκολη ή δύσκολη τελικά;

Η επιστροφή στην κανονικότητα όσο αυτή είναι εφικτή έφτασε και σε συνδυασμό με την εποχή και τις καλές καιρικές συνθήκες, η ψυχολογία όλων, έχει ανέβει. Ή σχεδόν όλων.

Είναι γεγονός πως η περίοδος της καραντίνας και του εγκλεισμού, ήταν μακρά. Και από κει που την πρώτη φορά “πέρασε και δε μας άγγιξε ιδιαίτερα”, πλέον, έγινε τρόπος ζωής.

Πόσο εύκολο είναι λοιπόν από τη μία μέρα στην άλλη, να μπεις στου ρυθμούς μίας άλλης κανονικότητας; Η αλήθεια είναι πως για πολλούς, δεν είναι καθόλου εύκολο. Η συνήθεια όπως δηλώνει και η ίδια η λέξη, δημιουργεί εθισμό. Και ο εθισμός, αποτελεί μία πτυχή του εγκεφάλου, που δύσκολα παραβλέπεται.

Ειδικότερα, οι άνθρωποι με πιο εσωστρεφές και μοναχικό χαρακτήρα, που ενδεχομένως να αρέσκονταν στον προηγούμενο τρόπο ζωής, είναι πιο δύσκολο να εναρμονιστούν με τα νέα δεδομένα. Ανοιχτές καφετέριες, γεμάτες πλατείες, τουρισμός, φωνές και ό,τι προϋποθέτει μια ζωή χωρίς περιορισμούς κατά τους θερινούς μήνες, είναι παράμετροι αγχωτικοί για την ψυχολογία αυτών των ανθρώπων. Το ίδιο ισχύει και για ανθρώπους που δυσκολεύονται με τις αλλαγές.

Αντίθετα, άνθρωποι ευπροσάρμοστοι, κοινωνικοί και εξωστρεφείς, από την πρώτη ίσως στιγμή ένιωσαν, πως δεν πέρασε ούτε μέρα από τη ζωή προ πανδημίας. Βέβαια, η επιστροφή στην απόλυτη κανονικότητα είναι μακρινή, οπότε μέχρι στιγμής η κατάσταση έχει στοιχεία και των δύο τρόπων ζωής. Η ατομική ευθύνη και η προσοχή, παραμένουν αναπόσπαστα κομμάτια της ζωής μας.

Το σίγουρο είναι πως η συνθήκη αυτή, έχει αρκετά κοινά χαρακτηριστικά, με αυτή των διακοπών. Της περιόδου αυτής δηλαδή που επιστρέφουμε από την ξεκούραση και τις εξορμήσεις  -ειδικά τις μακρόχρονες – στη ρουτίνα της καθημερινότητας και των ευθυνών. Άρα, μπορούμε να έχουμε μια ανάλογη αντιμετώπιση των πραγμάτων.

Σε περίπτωση που κάποιος δυσκολεύεται να κοινωνικοποιηθεί αμέσως  και με γρήγορους ρυθμούς, σαφώς και δεν υπάρχει κανένας λόγος να το κάνει. Δεν είναι υποχρεωτικό να δέχεται όλες τις προτάσεις εξόδου που του γίνονται, ούτε να βγαίνει για πολλή ώρα σε καφετέριες και εστιατόρια. Η επιστροφή στη διασκέδαση, μπορεί να γίνει σταδιακά.

Δε χρειάζεται να διακόψει τις συνήθειες της καραντίνας. Περιπάτους στη φύση, άθληση και περπάτημα σε εξωτερικούς χώρους. Αντίθετα, είναι πολύ υγιές, να συνεχίσει να επιδίδεται σε αυτό το χόμπι. Κάτι επίσης που αφορά κυρίως σε γυναίκες, οι οποίες δεν αρέσκονται ιδιαίτερα στο μακιγιάζ και την περιποίηση του εαυτού τους, είναι πως δεν υπάρχει κανένας λόγος να το κάνουν. Άλλωστε, το γεγονός πως θα πιει μια γυναίκα τον καφέ της για παράδειγμα σε μία καρέκλα μαγαζιού και όχι στο δρόμο, είναι καθαρά και μόνο, κάτι που εμείς έχουμε πλάσει στο μυαλό μας ή που το έχουμε επιβάλλει, ως πιο επίσημη περίσταση.

Με καραντίνα ή χωρίς, η ζωή είναι και πάλι εδώ για να μας διδάξει, πως δεν οφείλουμε να τη ζούμε, όπως μας επιβάλλεται. Με σεβασμό προς τον εαυτό μας, τους γύρω μας και τον κόσμο γενικότερα, οφείλουμε να σεβαστούμε και την ίδια, με έναν και μόνο τρόπο. Ζώντας τη όπως της αξίζει!

Leave a Comment