Στις 5 Νοεμβρίου είναι οι κρίσιμες αμερικανικές εκλογές και οι μέχρι τώρα δημοσκοπήσεις δείχνουν, ένα ξεκάθαρο ντέρμπι μεταξύ Κάμαλα Χάρις και Ντόναλντ Τραμπ. Πώς κρίνετε με ένα σύντομο σχόλιο την επάνοδο του Τραμπ στη διεκδίκηση της προεδρίας, αλλά και τη σημαντική του απήχηση; Ο “πόλεμος” που έχει δεχθεί, μπορεί και να τον ωφέλησε;
Η κούρσα κατά τη γνώμη μου ήταν εξαρχής αμφίρροπη, καθώς λόγω του εκλεκτορικού συστήματος, δεν μπορεί κανείς να προεξοφλήσει ποιο κόμμα θα επικρατήσει στις Πολιτείες καθοριστικής σημασίας ή αλλιώς “swing states”. Aπό εκεί και πέρα, η τακτική της «δαιμονοποίησης» του Ντόναλντ Τραμπ, σίγουρα δεν ωφέλησε τους Δημοκρατικούς. Στα μάτια πολλών ψηφοφόρων, ο «πόλεμος» εναντίον του, τον καθιστά αντισυστημική επιλογή, γεγονός που εκλογικά τον ωφελεί. Στο παρελθόν έχουμε δει αρκετά αντίστοιχα παραδείγματα.
Πώς σχολιάζετε την απόφαση του Τζο Μπάιντεν να αποσυρθεί και να στηρίξει την υποψηφιότητα της Κάμαλα Χάρις;
Τοποθετώντας τα γεγονότα στην πραγματική τους διάσταση, θα έλεγα, πως από την έναρξη της κούρσας, θα έπρεπε να καταστήσει σαφές, πως δεν θα συμμετάσχει, στηρίζοντας την Αντιπρόεδρο Χάρις με όλες του τις δυνάμεις. Στην πολιτική, βέβαια, αυτές οι αποφάσεις είναι ιδιαίτερα δύσκολες, πόσο μάλλον για έναν εν ενεργεία Πρόεδρο. Αυτό βέβαια, δεν δικαιολογεί τις απρεπείς συμπεριφορές και επιθέσεις που δέχθηκε, ακόμα κι από στελέχη του ίδιου του του κόμματος. Ανατρέχοντας στην τετραετία της προεδρίας Μπάιντεν, θα έλεγα πως ήταν ένας πετυχημένος Πρόεδρος, με σημαντικά επιτεύγματα κατά τη διάρκεια της θητείας του, μειώνοντας την ανεργία και τις ανισότητες, βελτιώνοντας τoυς οικονομικούς δείκτες και αυξάνοντας τους μισθούς. Παράλληλα, είδαμε σημαντική διαφορά στην πρόληψη της ένοπλης βίας και ταχύτατα βήματα στην πράσινη ενέργεια και τις ανανεώσιμες πηγές. Έστω και με μία καθυστέρηση, θεωρώ πως έπραξε το σωστό.
Τι αντίκτυπο θα έχει το αποτέλεσμα των αμερικανικών εκλογών, στην Ευρώπη;
Η Ευρώπη θα πρέπει να είναι καλά προετοιμασμένη για όλα τα ενδεχόμενα, κάνοντας μεγάλα βήματα προς την αμυντική της αυτονομία και ανεξαρτησία, ένας δρόμος που περνά μέσα από την ευρωπαϊκή ενοποίηση. Εκτιμώ πως ενδεχόμενη επικράτηση Τραμπ, θα λειτουργήσει ως επιταχυντής, «αναγκάζοντας» την Ευρώπη να κάνει μεγάλα βήματα σε μικρό χρονικό διάστημα, όχι μόνο στην άμυνα, αλλά και σε τομείς όπως η βιομηχανία, το εμπόριο και η τεχνολογία. Ωστόσο, θα ήταν επιπόλαιο αν σε περίπτωση νίκης Χάρις, δούμε μια επανάπαυση από πλευράς ΕΕ. Η Ευρώπη πρέπει, ανεξαρτήτως ποιος θα επικρατήσει στις ΗΠΑ, να πορευτεί με βήμα ταχύ προς τον απογαλακτισμό της από τις ΗΠΑ και την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της, όπως υποδεικνύουν και οι εκθέσεις Λέτα και Ντράγκι. Δεν είναι απλώς πρόταγμα της εποχής, αλλά ζήτημα επιβίωσης.
Είθισται στην Αμερική πρόσωπα δημοφιλή και προβεβλημένα, να παίρνουν ξεκάθαρη θέση υπέρ ή κατά των υποψηφίων. Αυτό σαν γενικό αποτέλεσμα, ευνοεί ή βλάπτει τελικά τους διεκδικητές της ηγεσίας;
Σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, ένας στους δέκα Αμερικανούς δηλώνει πως έχει επανεξετάσει πολιτική του θέση, λόγω ενός celebrity. Σκεφτείτε πως οι νέοι ψηφοφόροι, ιδίως οι GenZ γενιά αλλά και οι Millennials, έχουν πολύ χαμηλή εμπιστοσύνη στους πολιτικούς και στους θεσμούς, ενώ ταυτόχρονα δεν εμπιστεύονται τα παραδοσιακά ΜΜΕ και αφιερώνουν πολύ χρόνο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Τούτων δοθέντων, διάσημα πρόσωπα μπορούν με μία μόνο ανάρτηση τους να παρακινήσουν ψηφοφόρους να συμμετέχουν στην εκλογική διαδικασία, αλλά και να τους στρέψουν προς κάποιον υποψήφιο. Σε μία τόσο αμφίρροπη αναμέτρηση όπως η τωρινή, όλα θα παίξουν τον ρόλο τους.
Πολλοί Ευρωπαίοι ηγέτες θεωρούν, πως το αποτέλεσμα των εκλογών στις ΗΠΑ, θα κρίνει σε μεγάλο βαθμό και το μέλλον της Δύσης. Συμφωνείτε με αυτό και τι θα σήμαινε για τη χώρα μας;
Σε αντίθεση με πολλούς αναλυτές, δεν συμμερίζομαι την άποψη πως μια ενδεχόμενη επικράτηση Τραμπ σηματοδοτεί καταστροφή ή στροφή 180 μοιρών των ΗΠΑ σε σειρά ζητημάτων. Το αμερικανικό πολιτικό σύστημα είναι δομημένο με τρόπο, ώστε να μην υπάρχει υπερσυγκέντρωση εξουσιών στο πρόσωπο του Προέδρου. Δεν κρίνεται το μέλλον της Δύσης, αλλά αναλόγως με το αποτέλεσμα μπορούμε, να δούμε τελείως διαφορετική τροπή στα δύο πολεμικά μέτωπα, ιδίως στο ουκρανικό. Η Ελλάδα έχει μια ισχυρή στρατηγική συμμαχία και συνεργασία με τις ΗΠΑ, που δεν μπορεί να κλονιστεί, ανεξαρτήτως, του ποιος θα είναι ο νέος ένοικος, του Λευκού Οίκου.
Συνέντευξη με τον Διεθνολόγο – Πολιτικό Επιστήμονα, Δημήτρη Τζανιδάκη
Ηλεκτρονική Εφημερίδα
