Η αγάπη και ο έρωτας είναι δύο έννοιες που έχουν απασχολήσει ανά τους αιώνες τον άνθρωπο. Έχουν εξυμνηθεί, εξιδανικευτεί και αναφερθεί σε χιλιάδες ποιήματα, ταινίες και βιβλία. Πρόκειται για δύο συναισθήματα που χαρακτηρίζουν κάθε ύπαρξη. Όσο συγγενικά ή παρόμοια και αν φαντάζουν παρόλα αυτά, είναι δύο τελείως διαφορετικές έννοιες και συχνά μπερδεύονται.
Ο έρωτας είναι μια έντονη επιθυμία και έλξη για ένα άλλο πρόσωπο, το οποίο χαρακτηρίζεται και για την επιθυμία για σαρκική ένωση. Πρόκειται για ένα εγγενές ένστικτο, που συμβάλλει στην αναπαραγωγή μέσω της επιθυμίας για συνεύρεση. Ως πάθος, χαρακτηρίζεται από έντονο εγωισμό, ιδιοτέλεια και εκδικητικότητα. Ο έρωτας επιθυμεί να κυριεύσει την ψυχή του άλλου, ενδιαφέρεται για την ανταποδοτικότητα στη σχέση και κάποιες φορές μπορεί να μην έχει ηθικούς δισταγμούς. Απαιτεί την κατάκτηση του άλλου με κάθε τρόπο.
Από την άλλη πλευρά, η αγάπη είναι ένα συναίσθημα αφοσίωσης και αγνού ενδιαφέροντος, που δεν αποσκοπεί στην ανταπόδοση. Στην αγάπη υπάρχει ανιδιοτελές ενδιαφέρον, φροντίδα και επιθυμία για το καλό του άλλου, ακόμα και όταν το άτομο γνωρίζει, ότι δεν υπάρχει ανταπόδοση. Στην αγάπη δεν υπάρχει εγωισμός, ούτε συμφέρον αλλά χαρακτηρίζεται από αλτρουισμό. Ένας άνθρωπος μπορεί να έχει χωρίσει, να έχει πονέσει, όμως να εξακολουθεί να αγαπάει το άλλο άτομο και να θέλει το καλό του, να χαίρεται με τις επιτυχίες του και να πονάει εξίσου με τον πόνο του, ανεξάρτητα από το πόσο πληγωμένος είναι. Επειδή η αγάπη αποτελεί ένα συναίσθημα υψηλό, που κάμπτει τον εγωισμό και αφορά το ολοκληρωτικό δόσιμο και την αφοσίωση του άλλου.
Ακριβώς επειδή είναι ένα υψηλό συναίσθημα, ένας άνθρωπος μπορεί πιο εύκολα να δηλώσει ερωτευμένος παρά να πει την λέξη «σ’ αγαπώ». Η αγάπη και ο έρωτας είναι δύο συναισθήματα που μπορούν να συμβιώσουν και να συνυπάρξουν. Απαιτεί χρόνο, αμοιβαίες υποχωρήσεις και προσπάθεια και από τις δυο πλευρές και όταν τελικά αυτό συμβαίνει, τότε είναι ιδανικό και αξιοθαύμαστο.
Από Τσιάκου Χρύσα
Ηλεκτρονική Εφημερίδα
