Εγκληματικότητα και Ελλάδα του 21ου αιώνα

Άλκης. Ο 18χρονος Άλκης. Και κάθε Άλκης. Όπως κάθε Γιώργος, Κώστας, Κατερίνα κλπ κλπ. Πρώτο θέμα σε όλα τα κανάλια και τα sites, μέχρι να ξεχαστεί κι αυτό. Μέχρι το επόμενο, που θα μας αφήσει όλους άναυδους και θα πούμε, μα πώς γίνεται; Πόσο πιο χαμηλά μπορεί να ξεπέσει η ανθρώπινη φύση; Κι όμως γίνεται, όλα γίνονται. Στην Ελλάδα του 21ου αιώνα.

Χειροτέρεψε η κατάσταση ή ήταν πάντα έτσι και απλά τώρα η μεγάλη προβολή και η απηυδισμένη στάση των ανθρώπων, την κάνουν να αναβοσβήνει σαν επιγραφή νέον; Από την πρώτη στιγμή ύπαρξης του ανθρώπου πάνω στη γη, υπάρχει και η βία. Τι αλλάζει τώρα; Μα ότι δεν επιτρέπεται φυσικά, να υπάρχει στον ίδιο βαθμό. Τόση ενημέρωση, τόσα βάσανα και αντί να μας φέρουν κοντά, μας κάνουν φονιάδες;

Κι εκεί έρχεται η άλλη παράμετρος. Δεν μπορείς να αλλάξεις το άρρωστο και βίαιο μυαλό που μένει απέναντί σου. Δεν είναι δουλειά σου, δεν είσαι υποχρεωμένος. Τι μπορείς να κάνεις; Να ζεις απλά σε ένα κράτος, με νόμους και ασφάλεια. Χιλιάδες εγκληματίες βγαίνουν από το σπίτι, με σκοπό να βλάψουν. Να σκοτώσουν, να κάψουν, να καταστρέψουν. Και πού είναι; Μα φυσικά έξω. Σε καφετέριες, σε δουλειές, σε διασκέδαση… στη ζωή. Και πού θα φτάσουμε; Στο σημείο να μένουμε εμείς κλεισμένοι για να γλιτώσουμε από δαύτους. Ή να γίνουμε κι εμείς φονιάδες σαν εκείνους, προκειμένου να προστατευθούμε.

Πού πήγε η Θεσσαλονίκη των παλιών χρόνων; Η όμορφη πόλη με τα κάστρα και το Θερμαϊκό; Η πόλη αυτή έχει μετατραπεί σε κάτι άλλο. Σε μια πόλη που φοβάσαι. Μέσα σε ήρεμες και οικογενειακές γειτονιές, άνθρωποι μαχαιρώνοναι και πυροβολούνται. Ισχυρές αθλητικές ομάδες, με μόνο κίνητρο το χρήμα. Με γελοίους τύπους σε κανάλια και εκπομπές φανατισμού και σάτιρας. Αλήθεια, πού βρίσκετε το αστείο;

Συνελήφθη και καταδικάστηκε η Χρυσή Αυγή. Και ορθώς. Όλοι οι άλλοι; Τι θα γίνει με τους άλλους. Έγκλημα είναι μόνο η άκρα δεξιά; Η αναρχία, η τρομοκρατία και το “μπάτε σκύλοι αλέστε” τι θεωρείται πραγματικά; Ατυχές το παράδειγμα. Πρέπει να καταργηθεί κάθε φράση υποτίμησης προς τα ζώα. Έχουν αποδείξει προ πολλού την υπεροχή τους.

Καλό ταξίδι Άλκη και κάθε Άλκη. Και τόσα αδικοχαμένα νέα παιδιά. Σε έναν καλύτερο κόσμο κι ένα πιο οργανωμένο κράτος, ίσως να ήσασταν μαζί μας. Ίσως όμως να είστε καλύτερα εκεί. Πιο ασφαλείς. Ίσως να μας βλέπετε όλοι μαζί και να χαμογελάτε. Να μας λέτε δεν πειράζει. Ποιος ξέρει….

Όμως πειράζει.