Η διπολική διαταραχή ανήκει στις διαταραχές διάθεσης. Είναι μία πάθηση στην οποία το συναίσθημα του ατόμου, κινείται εντός μη φυσιολογικού εύρους. Εναλλάσσεται από περιόδους νορμοθυμίας (φυσιολογικής διάθεσης), σε περιόδους μανίας, υπομανίας ή κατάθλιψης. Ανάλογα με τον τύπο (πιο πολλά καταθλιπτικά, μανιακά επεισόδια ή μικτά επεισόδια), η διπολική διαταραχή διαχωρίζεται σε υποκατηγορίες (τύπος Ι, ΙΙ, ΙΙΙ, ΙV ). Προκειμένου κάποιος να διαγνωσθεί με διπολική διαταραχή, πρέπει να έχει τουλάχιστον ένα επεισόδιο μανίας ή μία περίοδο υπομανιακής συμπεριφοράς, δίχως να βρίσκεται υπό την επήρεια ναρκωτικών ουσιών, όπως κοκαΐνη ή ecstasy κτλ. Η διπολική διαταραχή είναι γνωστή επίσης και ως μανιοκατάθλιψη.
Τα κύρια συμπτώματα του ατόμου είναι η έντονη ενεργητικότητα, η υπερβολικά καλή ή κακή διάθεση, η υπερδιέγερση, η έντονη αυτοπεποίθηση, η μειωμένη αίσθηση κινδύνου, η μεγαλομανία, οι χαλαροί ηθικοί φραγμοί και η έλλειψη μέτρου. Πολύ συχνό σύμπτωμα είναι και η διαταραχή ύπνου, η οποία εκδηλώνεται με αϋπνία. Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά της μανίας. Η υπομανία έχει τα ίδια χαρακτηριστικά μεν, αλλά σε πολύ μικρότερο βαθμό. Η υπομανία δε φαίνεται να παρεμποδίζει την ομαλή λειτουργικότητα του ασθενούς και την ποιότητα των επαγγελματικών και προσωπικών σχέσεων. Η κατανόηση της συμπτωματολογίας της διπολικής διαταραχής έχει κεφαλαιώδη σημασία, τόσο για τους ίδιους τους πάσχοντες όσο και για τους οικείους τους.
Τα αίτια της διπολικής διαταραχής δεν είναι ιδιαιτέρως γνωστά, ωστόσο έχει παρατηρηθεί κληρονομικότητα της νόσου. Το γεγονός αυτό βεβαίως δε σημαίνει ότι απαραιτήτως το παιδί ενός ασθενή θα παρουσιάσει κι εκείνο διπολική διαταραχή. Η νόσος καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό και από άλλους ψυχοκοινωνικούς παράγοντες.
Ο αρμόδιος γιατρός για τη διάγνωση και αντιμετώπιση της διπολικής διαταραχής, είναι ο αρμόδιος γιατρός. Η διάγνωση βασίζεται σε κλινική εξέταση που περιλαμβάνει καταγραφή του ιστορικού του πάσχοντος (τι νιώθει, τι σκέπτεται, πώς συμπεριφέρεται).
Η νόσος αντιμετωπίζεται κυρίως με φαρμακευτική αγωγή, την οποία θα χρειαστεί να λάβει για όλο το χρονικό διάστημα που θα του ορίσει ο αρμόδιος γιατρός του. Δεν πρέπει να σταματήσει να λαμβάνει απότομα τα φάρμακα και πριν αποφασίσει να τα σταματήσει, θα πρέπει να έχει ενημερωθεί ο ιατρός του. Επίσης, παράλληλα με τη φαρμακευτική αγωγή ο ασθενής θα χρειαστεί να κάνει ψυχοθεραπεία.
Σημαντικό ρόλο στη θεραπεία του ασθενούς, παίζει η ψυχολογική υποστήριξη από το οικογενειακό του περιβάλλον. Η οικογένειά του καλό είναι να συμβουλευθεί έναν ειδικό, για να ενημερωθεί σχετικά με το πώς πρέπει να συμπεριφερθεί στον ασθενή, στις περιόδους εξάρσεων της ασθένειας.
Ηλεκτρονική Εφημερίδα
