Ο εκφοβισμός δεν είναι ένα φαινόμενο που συναντάται μόνο στο σχολικό περιβάλλον. Αντιθέτως, εντοπίζεται και στο χώρο της εργασίας. Σχεδόν το ένα τρίτο των εργαζομένων, δηλώνουν ότι έχουν υποστεί ψυχολογική κακομεταχείριση σύμφωνα με έρευνα της career builder. Σύμφωνα με τη συγκεκριμένη έρευνα, σχεδόν το 20% των εργαζομένων καταλήγουν να παραιτούνται από τις δουλειές τους, εξαιτίας αυτού του φαινομένου.
Ο εργασιακός εκφοβισμός επηρεάζει τους εργαζομένους σε πολλές επιχειρήσεις , ανεξαρτήτως του μορφωτικού τους επιπέδου, του εισοδήματός τους και της θέσης που έχουν σε έναν οργανισμό. Πολλοί από τους υπαλλήλους που έχουν υποστεί εκφοβισμό δεν αντιμετωπίζουν αυτόν που τον ασκεί, με αποτέλεσμα να παρατείνεται το φαινόμενο και να καθίσταται η εργασία ως μια αρνητική εμπειρία, οδηγώντας το άτομο ακόμα και στην παραίτηση. Συχνά ο εργασιακός εκφοβισμός συνιστά μια γκρι ζώνη, αλλά όταν κάποιος αισθάνεται ότι υπόκειται ψυχολογική κακομεταχείριση, αυτή συνήθως περιλαμβάνει ένα μοτίβο συμπεριφοράς, όπου παρατηρείται έλλειψη επαγγελματισμού, συγκέντρωσης και σεβασμού. Ως συμπεριφορά μπορεί να εκφραστεί η άμεση λεκτική επίθεση και προσβολή, είτε συμπεριφορά που μπορεί να είναι περισσότερο παθητικο-επιθετική και μπορεί να αποδειχθεί επιζήμια τόσο για τον εργαζόμενο, όσο και για τον οργανισμό στον οποίο εργάζεται.
Μεταξύ των βασικών παραπόνων των ατόμων που αισθάνθηκαν ότι έχουν βιώσει εκφοβισμό, ήταν το ότι κατηγορήθηκαν άδικα για λάθη που δεν είχαν κάνει, ότι τους αγνοούσαν και τους υπονόμευαν, ότι κρίνονταν με διαφορετικά μέτρα και σταθμά από τους υπόλοιπους υπαλλήλους και ότι αποτελούσαν αντικείμενο συζήτησης. Ακόμοι, πολλοί ισχυρίστηκαν ότι υφίσταντο συνεχώς κριτική, τους απέκλειαν εσκεμμένα από δραστηριότητες και συναντήσεις και πως δέχονταν λεκτικές επιθέσεις αναφορικά με προσωπικά χαρακτηριστικά, όπως η εξωτερική εμφάνιση, το φύλο και η καταγωγή.
Οι εργαζόμενοι που αντιμετωπίζουν ευθέως τον θύτη, είναι συνήθως λίγοι, καθώς οι υπόλοιποι προτιμούν να αναφέρουν το περιστατικό στο Τμήμα Ανθρώπινου Δυναμικού ή προτιμούν να υποστούν την ψυχολογική καταπίεση, για να μη χειροτερέψουν τη θέση τους. Είναι σημαντικό ωστόσο, να αναφέρονται τα περιστατικά εκφοβισμού, προκειμένου να διασφαλίζεται η προστασία των εργαζομένων και καλύτερες συνθήκες εργασίας. Συγκεκριμένα, όσοι αισθάνονται ότι υφίστανται εκφοβισμό στον εργασιακό τους χώρο, είναι θεμιτό να τηρούν αρχείο των περιστατικών εκφοβισμού, συμπεριλαμβανομένων του χώρου και του τόπου, καθώς και των προσώπων που ήταν μάρτυρες των γεγονότων. Επίσης τα άτομα, θα ήταν θεμιτό να προτιμήσουν μια ευθεία, αλλά ταυτόχρονα ευγενική αντιμετώπιση, κατά την οποία θα γνωστοποιήσουν στο θύτη ή τους θύτες πως αισθάνονται, δίνοντάς τους συγκεκριμένα παραδείγματα της συμπεριφοράς τους.
Τέλος, προτείνεται το άτομο να επικεντρώνεται στον στόχο και στην επίλυση της σύγκρουσης. Σε περίπτωση που επιλέγεται η οδός της άμεσης αντιμετώπισης, είναι βοηθητικό να επικεντρωνόμαστε στις αλλαγές που μπορούν να πραγματοποιηθούν, ώστε να βελτιωθούν οι συνθήκες εργασίας για όλους.
Από Τσιάκου Χρύσα
Ηλεκτρονική Εφημερίδα
