Είναι αρκετά δύσκολο να συμφιλιωθούμε με το παρελθόν μας, να κλείσουμε επιτέλους τις πόρτες που μας συνδέουν με αυτό και να προχωρήσουμε. Αυτό που αγνοούμε όμως είναι ότι δεν ξεκινάμε από το μηδέν αυτή τη φορά. Έχουμε αρκετή εμπειρία και πήραμε σημαντικά μαθήματα από λάθη προηγούμενων περιόδων στη ζωή μας. Γι’ αυτό και ο καλύτερος προφήτης που πρέπει να συμβουλευτείς για να σου πει το μέλλον, είναι το παρελθόν σου. Το πάθημα γίνεται το καλύτερο μάθημα, ακόμη και αν στην αρχική του φάση πονάει.
Είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε και να πάρουμε απόφαση ότι “το παρελθόν φυγείν αδύνατον”, αλλά και το ότι όποιος προχωράει κοιτάζοντας διαρκώς το χθες, σκοντάφτει στο σήμερα. Στο παρακάτω άρθρο θα αναλύσουμε τις σκέψεις που είναι καλό να κάνει κάποιος προκειμένου να μην επηρεάζεται από πληγές και τραύματα του παρελθόντος και κατ’ επέκταση να ζει με όλο του το είναι το παρόν, που είναι και το μόνο αληθινό, μιας και το χθες αποτελεί ανάμνηση, ενώ το μέλλον κάτι άγνωστο.
Μόνο ο καθρέφτης μπορεί να μας δείξει ξεκάθαρα το παρόν και όχι η φωτογραφία, η οποία πάντα έχει κάτι παλιό να μας θυμίζει. Αξίζει να τονίσουμε πως γίνεται λόγος μόνο για το τραυματικό παρελθόν, γι’ αυτό που αξίζει να μείνει για πάντα στο χθες και δεν πρέπει να μας στερεί οποιαδήποτε επικείμενη ευτυχία. Αρχικά, όσο πιο γρήγορα καταλάβουμε το ότι τα λάθη είναι ανθρώπινα, τόσο πιο εύκολα και γρήγορα θα έρθει και η ψυχική γαλήνη. Όλοι έχει τύχει να βρεθούμε σε στιγμή αδυναμίας, πίεσης, συναισθηματικής φόρτισης και να μετανιώσουμε αργότερα. Και η μετάνοια είναι μέσα στο πρόγραμμα, αρκεί να μην αγγίζει τα όρια της μοιρολατρίας και της κακομοιριάς.
Ο χρόνος δυστυχώς ή ευτυχώς δεν γυρίζει πίσω και κάθε στιγμή του παρελθόντος δε γίνεται να επαναληφθεί. Δεν υπάρχει επιστροφή στο παρελθόν που ξέρουμε, γιατί ούτε εκείνο είναι το ίδιο που αφήσαμε, ούτε εμείς είμαστε οι ίδιοι που το ζήσαμε. Γι’ αυτό σκέψεις του τύπου “Αν γινόταν αυτό, αν έλεγα εκείνο”, καλό είναι να μη γίνονται. Εξάλλου, είμαστε άνθρωποι και προφανώς θα έχουμε παρορμήσεις και ξεσπάσματα. Το θέμα είναι πως τα διορθώνουμε μετά και τι κάνουμε ώστε να τα περιορίσουμε.
Ακόμη, όπως προαναφέρθηκε, κάθε μας λάθος αποτελεί ένα μάθημα, το οποίο μπορεί να μας έκανε να χάσουμε για λίγο τον εαυτό μας, αλλά είναι σχεδόν βέβαιο πως μακροπρόθεσμα θα μας βοηθήσει να τον ξαναβρούμε. Ό,τι και να μας ισοπέδωσε στο παρελθόν, σημασία έχει ότι τώρα είμαστε εδώ, ζούμε στο παρόν, η ζωή διαρκώς μεταβάλλεται, τίποτα δε μένει στάσιμο. Αυτό σημαίνει ότι και η τωρινή μας κατάσταση μπορεί να αλλάξει, αν δεν είναι ήδη αυτή που θέλουμε. Έχουμε όλοι τη δυνατότητα να επιλέξουμε αν θέλουμε να ζούμε σε ένα αποπνικτικό παρελθόν, σε μία κακή ανάμνηση, ένα μαύρο σύννεφο που δεν υπάρχει πια, ή σε ένα ελπιδοφόρο παρόν και σε ένα ακόμη πιο υποσχόμενο μέλλον που είναι έτοιμο να μας προσφέρει χιλιάδες ευκαιρίες.
Ένα θλιβερό παρελθόν με άλλα λόγια, μπορεί να λειτουργήσει ως προάγγελος για κάτι πολύ όμορφο, αρκεί να έχουμε τη θέληση να αποδεσμευτούμε από τα αρνητικά του και να εστιάσουμε στα θετικά μαθήματα που μας έδωσε. Μείζονος σημασίας είναι ακόμη να μην αφήνουμε ανοιχτούς λογαριασμούς και πάρε δώσε με το χθες. Αν σε πλήγωσε κάτι, πες το, συγχώρεσε, συμφιλιώσου, ζήτα συγγνώμη αν έφταιξες, ξεκαθάρισε, λογαριάσου κι έπειτα βάλε τελεία. Δεν είναι δυνατόν να ξεκινήσει κάτι καινούριο αν υπάρχουν εκκρεμότητες, που μας κάνουν να αμφιταλαντευόμαστε. Έτσι, θα αισθανθούμε αμέτρητη ανακούφιση και θα αντλήσουμε την απαραίτητη δύναμη, ώστε να προχωρήσουμε.
Το μόνο που είναι απαραίτητο σε ένα πρώτο επίπεδο είναι θάρρος και πολλή προσπάθεια, ώστε να δημιουργηθεί αυτή η εξαιρετική σχέση μεταξύ παρελθόντος-παρόντος-μέλλοντος. Μη βλέπεις το παρελθόν σαν τραγωδία, αλλά σαν ένα εφαλτήριο που θα σε βοηθήσει να εξελιχθείς και να ανέβεις ψηλά.
Από Μιστιλόγλου Σπυριδούλα
Ηλεκτρονική Εφημερίδα
